Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Η Δώρα, μια σύγχρονη μητέρα με δυο μεγάλα παιδιά, έχει την ικανότητα να «βλέπει» μέσα στα κεφάλια των άλλων. Ανασύρει τις αναμνήσεις τους και τις σκέψεις τους, χωρίς όμως να το θέλει ή να το επιδιώκει. Εκείνες μπαίνουν στο νου της με το έτσι θέλω και την αναγκάζουν να ασχοληθεί μαζί τους, όπως τώρα που «βλέπει» εικόνες σχετικές με τις δολοφονίες των αστέγων της Αθήνα, που όσο και να μη θέλει, αναγκάζεται να ασχοληθεί μαζί τους.
Την ίδια περίοδο ξεναγεί ένα γκρουπ γυναικών από τη Σουηδία και με κάποιον τρόπο που δεν της είναι ξεκάθαρος, υπάρχει μια σύνδεση ανάμεσα σε αυτό το γκρουπ και τις δολοφονίες των αστέγων. Προσπαθώντας να βρει αυτή τη σύνδεση μπλέκεται περισσότερο. Η κόρη της η Κωνσταντίνα που μέχρι πριν λίγο δεν μπορούσε ούτε ένα αυγό να βράσει, μαγειρεύει για τους άστεγους και έχει ερωτευτεί και ένα αγόρι που η Δώρα δεν γνωρίζει, τον Άρη. Ενώ ο γιος της ο Στράτος θα παίζει μουσική σε ένα μπαράκι στην πλατεία Βάθης. Όλα αυτά την κάνουν να ανησυχεί σαν μητέρα και την αγχώνουν, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να σκεφτεί με καθαρό μυαλό ούτε για τις δολοφονίες, ούτε για τα παιδιά της. Θα της πάρει λίγο χρόνο, αλλά στο τέλος θα τα βάλει όλα σε μια τάξη και θα τη βρει την άκρη.
Μια ιστορία μυστηρίου, με ηρωίδα μια μάνα στα πρόθυρα της κατάρρευσης, χωρίς σταθερό εισόδημα, με δυο παιδιά που μόλις έχουν ενηλικιωθεί και με ένα χάρισμα που το λες και κατάρα. Η Δώρα παραμένει όπως τη γνωρίσαμε στο «Κάτι μου κρύβεις», το πρώτο βιβλίο της τριλογίας της Αθήνας. Οι ίδιοι φίλοι, οι ίδιες ανησυχίες, τα ίδια οικονομικά προβλήματα, η ίδια κατάσταση με τον πρώην άντρα της, ενώ έρχονται κάποια νέα προβλήματα ή καταστάσεις να προστεθούν και να δώσουν το σκηνικό για τη συγκεκριμένη ιστορία. Η σύγχρονη πόλη και τα προβλήματα των ανθρώπων εν μέσω κρίσης είναι τα βασικά στοιχεία της Τριλογίας της Αθήνας μέχρι τώρα, στοιχεία με τα οποία μπορεί κανείς να ταυτιστεί, ίσως όχι απόλυτα, αλλά σίγουρα μέχρις ενός σημείου.
Όπως και στο προηγούμενο βιβλίο, έτσι και σε αυτό, η δουλειά της Δώρας σαν ξεναγός είναι και ένας από τους οδηγούς της ιστορίας. Στις ξεναγήσεις που κάνει μιλάει για την αρχαία Αθήνα αλλά και για τη μυθολογία του τόπου, όπως παραθέτει τα στοιχεία ένας ξεναγός. Δίνει την άποψη που επικρατεί, δίνει όμως και μια εναλλακτική της που μπορεί να υπάρχει σε διάφορα γραπτά και ίσως δεν συμφωνεί με αυτά που έχουμε μάθει από τα μικράτα μας. Στην αρχή κάθε κεφαλαίου, υπάρχει μια αναφορά σε μια θεότητα της αρχαιότητας, που συνδέεται με κάποιον τρόπο με όσα πρόκειται να ακολουθήσουν στις επόμενες σελίδες. Δίνουν δηλαδή μια ιδέα προς τα που θα κινηθεί η πλοκή μέσα από τη μυθολογία. Έτσι ο αναγνώστης είτε μαθαίνει για χαρακτήρες της μυθολογίας που πιθανόν δεν γνώριζε, είτε διαβάζει μια διαφορετική εκδοχή των όσων ήδη ξέρει.
Μου αρέσει πολύ η γραφή της κυρίας Ζουμπουλάκη. Δεν είναι επιτηδευμένη. Είναι απλή και κατανοητή και πολύ προσιτή στο σύγχρονο Έλληνα, όπως και οι ιστορίες της. Ειδικότερα στον Αθηναίο πολίτη στο συγκεκριμένο βιβλίο, που έχει δει με τα μάτια του το κέντρο της πόλης που ζει να γεμίζει από ανθρώπους που κατοικούν στο δρόμο, σε αυτοσχέδια σπίτια από χαρτόκουτα και με τον κίνδυνο που εμπεριέχει αυτός ο τρόπος ζωής, είτε από κακόβουλη πράξη είτε ακόμα ακόμα και από τις καιρικές συνθήκες.
Επίσης, δεν μπορώ να μη μιλήσω για το υπέροχο εξώφυλλο που κοσμεί το βιβλίο. Τόσο αυτό όσο κι εκείνο του «Κάτι μου κρύβεις» είναι από τα πιο όμορφα που έχουμε δει σε κατεξοχήν ελληνικές εκδόσεις. Τα συγχαρητήριά μου στους ταλαντούχους αυτούς ανθρώπους που ομορφαίνουν τις βιβλιοθήκες μας!
Λίγα λόγια για τo συγγραφέα
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καβάλα και γράφει από τα 10. Σπούδασε στην Αμερική Ιστορία της Τέχνης και Σωματική Αγωγή. Στα περιοδικά γράφει από την αρχή της δεκαετίας του ’80 μέχρι και σήμερα χωρίς διακοπή. Έχει δουλέψει στον “Ταχυδρόμο” (’82-’89), στα “Πρόσωπα”, στο “Κλικ”, “Diva”, “Μen” (’89-’93), “Nitro”, “Down Town”, “Elle”, “Time out”, “Elle”, “PinkWoman”, “Athens voice”, “Look”, και “Home” ως δημοσιογράφος. ‘Εχει μεταφράσει περί τα 30 βιβλία και άλλα τόσα “‘Aρλεκιν”. Δούλεψε στο ραδιόφωνο ως παραγωγός.
Έχει γράψει πολλά βιβλία εκ των οποίων το “Πώς να γράψεις”, το “Ευτυχία” και το ”Φερμουάρ” από τις εκδόσεις Παπαδόπουλος.
Σενάρια: “Ελεύθερη κατάδυση” (συν-σεναριογράφος µε σκηνοθέτη Γιώργο Πανουσόπουλο), “Ριζότο” (συν-σεναριογράφος µε σκηνοθέτη Όλγα Μαλέα). Σενάρια τηλεόρασης: “Φεύγα” (σειρά Mega), “Ξέχασέ µε” (σειρά Alpha, συν- σεναριογράφος με Βαγγέλη Νάση), “Απαγωγή” (τηλεταινία Mega). Είναι παντρεμένη και έχει τρία παιδιά.
