Ήρθε το 2020, πέρασε και ο πρώτος μήνας και έχουμε μπει πλέον σε ρυθμούς νέας δεκαετίας! Και τι άλλαξε; Για μένα όχι και πολλά! Θα συνεχίσω να σας λέω για τα βιβλία που διαβάζω και κάθε μήνα θα κάνω τη γνωστή περίληψη με όσα διάβασα και μπορείτε να μου γράφετε για αυτά που διαβάσατε εσείς!
Ο μήνας άρχισε με δυο παιδικά βιβλία της Katie O’Neill που λάτρεψα. Το πρώτο ήταν το “The Tea Dragon Society” που κυκλοφορεί ήδη και έχει αγαπηθεί από πολύ κόσμο, όχι μόνο από παιδιά. Πρόκειται για ένα υπέροχο graphic novel που το συστήνω ανεπιφύλακτα. Το δεύτερο ήταν ένα γλυκό βιβλίο που θα κυκλοφορήσει τον Απρίλιο στην Αμερική και έχει τίτλο “Dewdrop”. Και τα δύο έχουν υπέροχη εικονογράφηση, που είναι και το δυνατό σημείο της O’Neill.
Ακολούθησε άλλο ένα παιδικό βιβλίο, αυτή τη φορά στα Ελληνικά, από τις Εκδόσεις Παπαδόπουλος. Ο Αντώνης Παπαθεοδούλου επιχειρεί μια διαφορετική απόδοση της ιστορίας του Λιούις Κάρολ, με τον τίτλο «Η Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων ή η παραξενοπεριεργοτερότερη ιστορία». Η εικονογράφηση είναι της Ίρις Σαμαρτζή και είναι απλά υπέροχη!!
Στη συνέχεια διάβασα ένα βιβλίο που ήθελα εδώ και καιρό και που φυσικά έβλεπα παντού. Μπήκα κι εγώ στον κόσμο των Λονδίνων με το “A Darker Shade of Magic” της V.E. Schwab και τώρα θέλω να χωθώ ακόμα πιο βαθιά. Προς το παρόν περιμένω τα επόμενα βιβλία να έρθουν στα χέρια μου!!! Συμπάθησα πολύ τον Kell και τη Lila και θέλω να δω τι τους περιμένει στη συνέχεια! Εσείς το έχετε διαβάσει;;;
Ακολούθησε ένα βιβλίο σε άλλο κλίμα τελείως. Το «Τρεις Βαθμοί Μυωπίας: Χριστίνα» ήταν αρκετά διαφορετικό από αυτό που περίμενα και δυστυχώς δε με ενθουσίασε. Μπορεί όμως να αρέσει σε κάποιον άλλο μιας και έχω δει καλές κριτικές και επίσης δεν αρέσουν σε όλους μας τα ίδια πράγματα!
Γι’ αυτό μετά το έριξα και πάλι στα παιδικά βιβλία. Το πρώτο ήταν το «Ο Μπαμπάς Μου» από την ταλαντούχα Soosh, μια καλλιτέχνης της οποίας τα σχέδια αγαπώ! Το δεύτερο ήταν ένα βιβλίο για παιδιά 7-8 ετών με τίτλο «Ο πόλεμος των λέξεων». Πολύ έξυπνη ιδέα και πολύ ωραία ιστορία για το πόσο μπορούν να πονέσουν οι λέξεις.
Έπειτα συνέχισα με το δεύτερο βιβλίο της Μαρίας Α. Γεωργοπούλου με τίτλο «Οι κόρες του σκότους» που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λυκόφως. Στο βιβλίο είναι ξεκάθαρη η εξέλιξη της συγγραφέως χωρίς να λείπει το στοιχείο του φυσικού που υπήρχε και στο πρώτο της βιβλίο.
Στο ίδιο πνεύμα, αλλά πιο κοντά στη μαγεία ήταν το επόμενο βιβλίο, «Η Σεραφίνα και ο μαύρος μανδύας». Μπορεί να είναι για μικρότερους αναγνώστες, αλλά εγώ το απόλαυσα! Τώρα περιμένω και το δεύτερο βιβλίο της σειράς. Και τα δύο κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα.
Στο ίδιο πνεύμα, αυτό της μαγείας και του φανταστικού ήταν το επόμενο βιβλίο, που όμως ήταν επιλογή της κόρης μου. Πολύ επιτυχημένη επιλογή θέλω να τονίσω. Ο Πολ Μακάρτνεϊ, παππούς πια, γράφει ένα βιβλίο που θα ήθελε να διαβάσει στα εγγόνια του, για όλους τους παππούδες του κόσμου! Ο τίτλος του στα Ελληνικά «Η μαγική πυξίδα». Ανοίξτε το και ταξιδέψτε μαζί του!
Σειρά είχε ένα βιβλίο που μου έστειλαν από την Αμερική. Το «Reincarnate» μας ταξιδεύει σε λιγότερα από 100 χρόνια από σήμερα, όταν ο κόσμος μας έχει αλλάξει αρκετά και οι μεταμοσχεύσεις εγκεφάλου είναι γεγονός. Μόνο που χρησιμοποιούνται ως όπλο και όχι ως θεραπευτικό μέσο. Το σενάριο που δημιουργεί δεν απέχει και πολύ από την πορεία που διαφαίνεται πως ακολουθεί ο κόσμος μας και δεν είναι καθόλου ευοίωνο.
Τελευταίο βιβλίο του μήνα ήταν το βραβευμένο για το 2017 με βραβείο Baileys βιβλίο της Naomi Alderman, «Η Δύναμη». Ένα ακόμη δυστοπικό βιβλίο που φέρνει τις γυναίκες στο προσκήνιο, ιδιαίτερα όλες αυτές τις γυναίκες που έχουν ταπεινωθεί και κακοποιηθεί από άντρες στο οικογενειακό τους περιβάλλον και όχι μόνο. Κάποια στιγμή όλες οι γυναίκες αποκτούν μια δύναμη με την οποία μπορούν να πονέσουν ή ακόμη και να σκοτώσουν κάποιον. Και τότε, παίρνουν τα ηνία του κόσμου στα χέρια τους. Άραγε θα τα πάνε καλύτερα από τους άντρες;
