Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Ένα υπέροχο βιβλίο που ενισχύει την αξία της οικολογικής γεωργίας και της υγιεινής διατροφής, ενώ παράλληλα προβάλλει τη σημασία των αυτόχθονων σπόρων που μας δίνουν τους γνήσιους και ανόθευτους καρπούς της μάνας γης. Μια ιστορία για τη συνεργασία με σκοπό το κοινό καλό!
Στην όμορφη Κηπούπολη που είναι φημισμένη για τα γνήσια και υγιεινά της όσπρια και λαχανικά, όλα λειτουργούν σωστά χάρη στην αγάπη του βασιλιά Γιγαντόκαρδου για τους ανθρώπους της. Ο βασιλιά Γιγαντόκαρδος, που ονομάστηκε έτσι γιατί έχει μια καρδιά μεγάλη που χωράει όλους τους ανθρώπους, είχε ένα βοηθό, τον Ζιζάνιο, όνομα και πράγμα. Το μικρό βλαστάρι έκανε συνεχώς ζαβολιές, μα ο Γιγαντόκαρδος τον αγαπούσε πολύ και του τα συγχωρούσε όλα. Όμως κι εκείνος καταλάβαινε πότε έιναι ώρα για αστεία και πότε για δουλειά και έτσι όλα κυλούσαν ομαλά.
Μέχρι που μια μέρα, στην κηπούπολη έφτασε ένα μαύρο φορτηγό και μια κόκκινη λιμουζίνα. Από τη λιμουζίνα βγήκε ένας κοντόχοντρος κύριος και μια ψηλή κυρία ντυμένη με τσίγκινη φορεσιά. Ο κύριος Φαστ Φούντιος και η Μις Κονσερβίτα είχαν έρθει στην Κηπούπολη με κακό σκοπό. Ήθελαν να εξαφανίσουν όλους τους γνήσιους σπόρους και να εντάξουν την πόλη στο πλάνο της εταιρείας τους. Θα προωθούσαν τα πακετοφαγητά τους και σε αυτή την πόλη και θα έλεγχαν τους κατοίκους της. Ευτυχώς για την Κηπούπολη, ο Ζιζάνιος άκουσε τα λεγόμενα των δύο νεοφερμένων και έτρεξε γρήγορα να τα μεταφέρει στο βασιλιά Γιαντόκαρδο. Εκείνος ζήτησε από το Ζιζάνιο να κρύψει τους σπόρους όσο εκείνος θα μιλούσε με τους επισκέπτες για να καταλάβει τι θέλουν. Ο Ζιζάνιος γρήγορα σκέφτηκε πως δεν μπορούσε να κουβαλήσει και να κρύψει μόνος του τους σπόρους κι έτσι ζήτησε τη βοήθεια των παιδιών, που αμέσως προθημοποιήθηκαν να κάνουν ότι μπορούν για να κρατήσουν ασφαλείς τους σπόρους και την Κηπούπολη. Δυστυχώς όμως, οι νεοφερμένοι κατάφεραν να παγιδέψουν τον Γιγαντόκαρδο σε ένα μεγάλο πακέτο, αυτό με το νούμερο 10 και έτσι να προχωρήσουν ανενόχλητοι στο σχέδιό τους. Σύντομα όλη η πόλη ζούσε με τον τρόπο που επέβαλε ο κύριος Φαστ Φούντιος και ξέχασε πια να μαγειρεύει. Τα παιδιά έχασαν το ραδαλό χρώμα της υγείας, παρόλο που πήραν πολύ βάρος. Τίποτα πια δε θύμιζε τη γνωστή Κηπούπολη.
Το γρήγορο φαγητό, οι μεταλλαγμένοι σπόροι των λαχανικών και των φρούτων και η εύκολη λύση σε πολλά ζητήματα, έχουν αλλάξει τον τρόπο ζωής μας. Το βιβλίο αυτό έρχεται να θυμίσει στους μεγάλους και να διδάξει στους μικρούς την αξία της καλής, υγιεινής διατροφής και των γνήσιων σπόρων που παράγουν φρούτα και λαχανικά γεμάτα γεύσεις και αρώματα, όπως αυτά των παλιών χρόνων. Δυστυχώς ο υπερπληθυσμός της γης και η μεγάλη ζήτηση σε τρόφιμα είναι ένας λόγος που κατευθυνόμαστε σε σπόρους πιο αποδοτικούς, πιο ανθεκτικούς στα καιρικά φαινόμενα και στις ασθένειες. Χάνουμε όμως σε ποιότητα και θρεπτικά συστατικά.
Μερικά από τα σημεία που άρεσαν στην κόρη μου και ήθελε να τα μοιραστεί μαζί σας είναι τα παρακάτω:
«Μου άρεσε που την ξεγέλασαν (εννοεί τη Μις Κονσερβίτα) και αντί να βρει τους αυθεντικούς σπόρους, βρήκε τα χαλίκια. Μου άρεσε, βέβαια εκεί που ήτανε τα παιδιά και μιλούσανε με τον Ζιζάνιο για να βρούνε τρόπο να σώσουν τους σπόρους. Μου άρεσε που ο Ζιζάνιος μίλαγε στον Γιγαντόκαρδο για να του πει τι συμβαίνει. Μου άρεσε και που έπινε τον χυμό από τις ντομάτες. Μου άρεσε πολύ εδώ που μιλάγανε και ο Γιγαντόκαρδος του έδειξε το όχι (εννοεί την άρνηση του Γιγαντόκαρδου να παραδώσει την Κηπούπολη στον κύριο Φαστ Φούντιο). Μου άρεσε που έβγαλε το σύννεφο με τα όχι και όλοι λέγανε ναι. Μου άρεσε που ο Γιγαντόκαρδος πότιζε με τη μεγάλη του καρδιά. Μου άρεσε το πακέτο νούμερο 10 και που φαινόταν το μάτι του από το πακέτο. Και που ήταν από κάτω του ο Ζιζάνιος για να τον σώσει. Κι εκεί που τα παιδιά είχανε ζαλίσει την κακιά. Και που τελικά βγήκε από το πακέτο νούμερο 10. Και που όλα τα παιδιά έλεγαν το ποιηματάκι ότι δεν τους αρέσουν τα πλαστικά. Και που το «όχι» τεντωνόταν και μεγάλωσε τόσο που κάλυψε όλα τα κουτιά.»
Το βιβλίο απευθύνεται σε παιδιά από 8 ετών και πάνω και η εικονογράφηση είναι της Λέλας Στρούτση.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Σοφία Γραμμόζη – Σωπίκη γεννήθηκε στο Κεφαλόβρυσο Ιωαννίνων. Είναι παντρεμένη, μητέρα δύο παιδιών. Είναι πτυχιούχος της σχολής νηπιαγωγών Καλλιθέας, της Μαρασλείου Παιδαγωγικής Ακαδημίας και του Μ.Δ.Δ.Ε. Για τέσσερα χρόνια ήταν γραμματέας και σήμερα είναι μέλος της Ο.Μ.Ε.Ρ. (Παγκόσμια Οργάνωση Προσχολικής Αγωγής) στο παράρτημα Ιωαννίνων. Γράφει ιστορίες και ποιήματα για παιδιά. Το 2007 βραβεύτηκε από τη Γυναικεία Λογοτεχνική Συντροφιά για το παραμύθι: “Η χάντρα η ασημένια η χρυσομαλαματένια” (Έπαινος παραμυθιού 2007). Εργάζεται στο 1ο Νηπιαγωγείο Ανατολής Ιωαννίνων.
