Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

Σας αρέσει να διαβάζετε για την Ανατολή; Για την ιστορία της Δαμασκού; Έχετε έρθει σε επαφή με την εποχή της δημιουργίας του χαλιφάτου της Συρίας; Αν η απάντησή σας σε όλα τα παραπάνω είναι «όχι», τότε πεταχτείτε σε ένα βιβλιοπωλείο, φυσικό ή ηλεκτρονικό, ότι σας βολεύει και προμηθευτείτε τόσο «Το παιχνίδι των Θεών» όσο και ετούτο εδώ το βιβλίο. Το μόνο σίγουρο είναι πως μόλις ξεκινήσετε να διαβάζετε το «Θησαυρό της Δαμασκού» δε θα μπορείτε να σταματήσετε. Και μόλις ολοκληρώσετε το πρώτο βιβλίο, θα θέλετε να ξεκινήσετε το δεύτερο. Όταν δε ολοκληρώσετε και το δεύτερο βιβλίο, θα βρεθείτε στην ίδια θέση με εμένα! Το καλό θα είναι ότι θα είμαστε ακόμη περισσότεροι εμείς που θα αποζητάμε το τρίτο βιβλίο χθες!

Η Δανάη Ιμπραχήμ, αυτή η γλυκιά κοπέλα που έχει τις ρίζες της σε δύση και ανατολή, κατάφερε αυτό που πολλοί προσπάθησαν, αλλά λίγοι επέτυχαν. Να παντρέψει δηλαδή την Ανατολή με τη Δύση και να μας δώσει μια εικόνα της μιας πλευράς της κληρονομιάς της που όχι απλά δε γνωρίζουμε, αλλά για την οποία είμαστε οι περισσότεροι, προκατειλημμένοι. Γιατί κακά τα ψέματα, εμείς οι Χριστιανοί που δεν έχουμε έρθει τόσο σε επαφή με τους Μουσουλμανικούς λαούς, μια έστω και μικρή προκατάληψη την έχουμε. Μακάρι να κάνω λάθος.

Μέσα από τα βιβλία της Δανάης Ιμπραχήμ, γνώρισα την ιστορία της Συρίας, την εγκαθίδρυση του Ισλάμ και του Μουσουλμανικού χαλιφάτου και γνώρισα την απλότητα των ανθρώπων του. Πολλά κοινά και λίγες διαφορές έχουμε μεταξύ μας. Οι περισσότερες έγκεινται στην ίδια τη θρησκεία, είτε ομοιότητες, είτε διαφορές.

Το 674μ.Χ. άλλωστε, δεν ήταν μόνο οι Μουσουλμάνοι φανατικοί με τη θρησκεία τους. Ήταν και οι Χριστιανοί. Όμως εμείς βρισκόμαστε λίγο πριν την πρώτη πολιορκία της Κωνσταντινούπολης από τους Άραβες, αυτή που έχει οργανώσει ο χαλίφης Μωαβίας Α’, πατέρας της Ααζίν, της μίας εκ των βασικών ηρώων της ιστορίας μας. Φοβούμενοι αυτή ακριβώς την πολιορκία, ο Ρωμαίος αυτοκράτορας είχε στείλει δύο άνδρες στη Δαμασκό να του φέρουν ένα θησαυρό καλά κρυμμένο από την κατάληψη της πόλης. Για τις περιπέτειες αυτών των αντρών κατά την αναζήτηση του θησαυρού διαβάσαμε στο πρώτο βιβλίο της σειράς. Τώρα πλέον οι δύο φίλοι μας, συνοδευόμενοι από τη σουλτάνα Ααζίν, προσπαθούν να επιστρέψουν στην Κωνσταντινούπολη, πράγμα καθόλου εύκολο αν αναλογιστεί κανείς τα εμπόδια που βρίσκουν στο δρόμο τους και τους εχθρούς που έχουν δημιουργήσει στη μέχρι τώρα πορεία τους. Σε αυτούς, προστίθενται και οι παλιοί εχθροί του χαλίφη με αποτέλεσμα οι περιπέτειες των ηρώων μας να μην έχουν τέλος.

Για άλλη μια φορά τα μυθικά πλάσματα της Ανατολής που ζωντανεύει η συγγραφέας έρχονται να δώσουν χρώμα και ένταση στις σελίδες του βιβλίου και να εξηγήσουν την ίδια τους την ύπαρξη και το ρόλο που έπαιξαν τόσο σε αυτά τα εδάφη, όσο και στην ιστορία μας. Όπως ο αναγνώστης εξοικειώνεται με τα φανταστικά πλάσματα που κυριαρχούν στα παραμύθια της Ανατολής, έτσι και οι δύο Ρωμαίοι ήρωες εξοικειώνονται με τους ανθρώπους που λόγω θρησκείας θεωρούν εχθρούς. Βλέπουν πως είναι καλόκαρδοι, όπως θα ήταν και οι συγγενείς τους και πως κανείς τους δεν αρνείται τη φιλοξενία σε κάποιον ειδικά που την έχει ανάγκη. Ίσα ίσα, θεωρούν τη φιλοξενία ιερή και τιμούν το φιλοξενούμενό τους χωρίς να παίζει ρόλο αν είναι ο χειρότερος εχθρός τους ή ο πιο καλός τους φίλος. Κάτι που συναντάμε στο βιβλίο από τον πιο απλό πολίτη μέχρι τον ίδιο το χαλίφη.

Μέσα από λόγο απλό και ώριμο, χωρίς φανφάρες και πομπώδεις εκφράσεις, η Δανάη Ιμπραχήμ φέρνει τον αναγνώστη ένα βήμα πιο κοντά σε όσα εκείνη γνωρίζει, ρίχνοντας τα τείχη που υπάρχουν ανάμεσα στις δύο θρησκείες και τους πιστούς τους και φανερώνοντας πως στην ουσία, σε αυτό που έχει κατά βάθος σημασία είμαστε όλοι ίδιοι και είμαστε όλοι ίσοι.

Δεν μπορώ να πω πως δεν απόλαυσα το παραμύθι στο οποίο με ταξίδεψε κι αυτό το βιβλίο. Η αγαπημένη μου Ααζίν κράτησε και δίκαια τη θέση της στην καρδιά μου, όπως και ο Σπανός που λειτουργούσε τόσο καταλυτικά σε αυτή την υπέροχη τριάδα. Χάρηκα που επιτέλους ο Αστέριος άνοιξε τα μάτια του και άρχισε πραγματικά να βλέπει και να καταλαβαίνει τον κόσμο γύρω του. Ενθουσιάστηκα με τους νέους χαρακτήρες που προστέθηκαν στην ιστορία μας και περιμένω να δω ποιος θα είναι ο ρόλος τους στο επόμενο βιβλίο. Φυσικά και δεν πέταξα από τη χαρά μου στην άκρη του γκρεμού που μας άφησε το τέλος του βιβλίου, όμως θα κάνω υπομονή και θα «ενοχλήσω» τη συγγραφέα μπας και μας δώσει το τρίτο βιβλίο μια ώρα αρχύτερα!

Εκδόσεις Πηγή

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Δανάη Ιµπραχήµ γεννήθηκε το 1997 στην Αθήνα, όπου και κατοικεί. Είναι τέκνο ελληνικής και αραβικής καταγωγής και ασχολείται αρκετά χρόνια µε τη συγγραφή. Στα ταραχώδη χρόνια της εφηβείας συνέθεσε διηγήµατα, ποιήµατα και µερικά πεζογραφήµατα. Στο σχολείο ανέλαβε συστηµατικά τη δηµιουργία κειµένων που αξιοποιήθηκαν για το ευρωπαϊκό πρόγραµµα Etwinning. Οι σπουδές της στο τµήµα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, της φανέρωσαν γοητευτικά µονοπάτια στα οποία περπάτησε για να ταξιδέψει στο παρελθόν. Το 2018, ένωσε τις µεγάλες της αγάπες, την ιστορία και τη συγγραφή, και συνέθεσε το πρώτο µέρος µιας τριλογίας φαντασίας µε τίτλο Ο Θησαυρός της Δαµασκού, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πηγή. Το καλοκαίρι του 2019, ξεκίνησε να αρθρογραφεί στο διαδικτυακό περιοδικό φαντασίας willowisps.gr. Το 2020, δηµιούργησε µαζί µε µια οµάδα συγγραφέων το blog Ονείρων Πένες, στο οποίο δηµοσιεύονται έργα της και άρθρα περί λογοτεχνίας.