Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Ως γνωστόν, μου αρέσουν τα βιβλία μυστηρίου, τα αστυνομικά ας το πούμε έτσι καθώς επίσης και τα ιστορικά μυθιστορήματα, ειδικά εκείνα που αναφέρονται στην περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και τα γεγονότα που ακολούθησαν. Όταν λοιπόν διάβασα το οπισθόφυλλο του βιβλίου «Η σιωπή δε σε κρατά ζωντανό» ήμουν σίγουρη ότι θα έβρισκα κάτι ενδιαφέρον στις σελίδες του. Και το βρήκα.
Η ιστορία μας αφορά έναν αστυνόμο, τον αστυνόμο Απτόσογλου, που έχει αποσυρθεί στο Καρπενήσι και βρίσκεται σε άδεια. Θέλει για λίγο να μείνει μακριά από τα καθήκοντά του αλλά από ότι φαίνεται, θα αναγκαστεί να επιστρέψει στη δράση για να βοηθήσει ένα δεκαεξάχρονο κορίτσι και τη γιαγιά του. Μπαίνοντας χωρίς να το θέλει στο χορό, θα κληθεί να ερευνήσει ένα φόνο που θα φέρει στο φως καλά κρυμμένα μυστικά του παρελθόντος.
Οι μέρες των διωγμών των Εβραίων της Θεσσαλονίκης και ζωντανέψουν μέσα από τις αναμνήσεις των ανθρώπων που έζησαν τα γεγονότα. Της Νίνας, της μεγαλύτερης κόρης ενός από τους πιο γνωστούς κοσμηματοπώλες της νύφης του Θερμαϊκού, αλλά και του Σίμου του νεαρού Έλληνα που την αγάπησε και που θα έκανε τα πάντα για να βρει εκείνη ό,τι άφησε πίσω, όταν με το καλό γυρνούσε. Γιατί ο Σίμος ποτέ δεν πίστεψε ότι η Νίνα δε θα κατάφερνε να γυρίσει, ακόμα κι όταν οι περισσότεροι εκτοπισμένοι και βασανισμένοι Εβραίοι είχαν πια επιστρέψει.
Το βιβλίο μας ταξιδεύει ουσιαστικά σε τρεις εποχές, δύο από τις οποίες ήταν πολύ κοντά μεταξύ τους. Στο τώρα και στην υπόθεση που ο αστυνόμος ερευνά, χωρίς καλά καλά να το έχει αντιληφθεί. Άτομα και ονόματα που βγαίνουν στην επιφάνεια, δείχνουν μια σχέση ανάμεσα σε άτομα και γεγονότα που περιπλέκουν τα πράγματα, ιδιαίτερα έτσι όπως τα στοιχεία που ξεκαθαρίζουν την αλήθεια έρχονται ένα ένα στο φως και ο αναγνώστης φρίττει διαβάζοντας τα παιχνίδια της μοίρας που οδήγησαν στα γεγονότα του παρόντος.
Η επόμενη κυρίαρχη εποχή είναι αυτή της Γερμανικής κατοχής στη Θεσσαλονίκη, τότε που ένας τεράστιος αριθμός Εβραίων πήρε το δρόμο για το Βορρά πάνω στα τρένα του θανάτου. Τότε που η Νίνα έχασε τόσα πολλά, μην μπορώντας να πιστέψει ότι υπήρχε χειρότερη μοίρα, απλά και μόνο για να διαψευστεί από όσα ακολούθησαν.
Η Τρίτη κυρίαρχη εποχή είναι αυτή του Εμφυλίου πολέμου που ακολούθησε την απελευθέρωση από τη Γερμανική κατοχή. Μία από τις πιο μαύρες σελίδες στην Ιστορία της χώρας, τότε που αδερφός σκότωνε αδερφό και που γείτονας πρόδιδε το γείτονα για την πιο μικρή διαφωνία. Τότε που το μίσος είχε φωλιάσει στις καρδιές των ανθρώπων για έναν εχθρό που ήταν στην ουσία αδερφός.
Ο συγγραφέας κατάφερε να πλέξει έτσι την ιστορία του που να καταφέρει να αποδώσει όλα αυτά που πραγματικά συνέβαιναν πίσω από το πέπλο που έχουμε πλέον ρίξει στο παρελθόν που μας πονάει. Μέσα από την ιστορία, μιας όχι και τόσο μεγάλης τελικά οικογένειας, βλέπουμε όλα τα δεινά που μπορεί να κάνει ο άνθρωπος στο συνάνθρωπό του και πόσο εύκολα μπορεί να μετατραπεί σε τέρας. Παράλληλα βλέπουμε μέχρι που μπορεί να φτάσει κάποιος για να προστατέψει αυτούς που αγαπάει και πόση δύναμη ψυχής μπορεί να έχει κάποιος για να αντέξει τα πάνδεινα, όταν έχει ένα σκοπό στη ζωή του. Όταν έχει σε κάποιον να γυρίσει και από κάποιον να κρατηθεί.
Μπορεί να μην είχα διαβάσει το προηγούμενο βιβλίο του συγγραφέα, όμως με αυτό εδώ, κατάφερε να μου τραβήξει την προσοχή!
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Ο Τάσος Παπαναστασίου γεννήθηκε το 1964 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Είναι δάσκαλος στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Ύστερα από τριάντα χρόνια στις τάξεις δημοτικών σχολείων, είναι από το 2018 διευθυντής στο Δημοτικό Σχολείο του Ομίλου Σχολείων Βιωματικής Μάθησης της Αμερικανικής Γεωργικής Σχολής (Θεσσαλονίκη).
Το πρώτο μυθιστόρημά του, με τίτλο 14 Ημέρες (και με ήρωα τον Αστυνόμο Απτόσογλου), κυκλοφόρησε το 2017 (εκδόσεις Επίκεντρο).
