Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

Η Μαρία Αλεξοπούλου, είναι ένα γλυκό ρομαντικό κορίτσι που πολλές φορές μπορεί να ταξιδεύει στα σύννεφα του μυαλού της και άλλες αποφασίζει να μας δώσει κι εμάς μια εικόνα από αυτά της τα ταξίδια. Αυτό έγινε την πρώτη φορά με το βιβλίο της «Η θλίψη που φωλιάζει μέσα μου», μια συλλογή σπονδυλωτών διηγημάτων που μιλάει για τη θλίψη και τη μελαγχολία, αλλά και για την αγάπη. Εδώ, η Μαρία μας παρουσιάζει και πάλι μια συλλογή, αυτή τη φορά ποιητική.

Σε αυτή της τη συγγραφική προσπάθεια, σε μια δύσκολη φόρμα όπως η ποίηση, η Μαρία Αλεξοπούλου μας διηγείται μια ιστορία. Την ιστορία της Ευριδίκης, που γίνεται μετά από λίγο, η ιστορία της Ευριδίκης και του Ορέστη. Έχοντας και πάλι στοιχεία μελαγχολίας, που άλλωστε είναι κομμάτι της ζωής μας και συντροφεύει το άγνωστο, τις μεταξύ μας σχέσεις, την ανησυχία για το τι θα ακολουθήσει, η Ευριδίκη περνάει από τα διάφορα στάδια του έρωτα και ζει όλα όσα μπορεί να ζήσει κάποιος σε μια σχέση. Όλη αυτή τη διαδρομή ο αναγνώστης την αντιλαμβάνεται μέσα από τα 45 ποιήματα που περιλαμβάνονται στη συλλογή.

Ο λόγος που θα συναντήσει κανείς δεν είναι ο έμμετρος που ίσως θα περίμενε κάποιος που γνώρισε την ποίηση στο σχολείο. Είναι πιο πολύ ο λόγος της Μαρίας, όπως τον γνωρίσαμε και στο προηγούμενο βιβλίο της. Πλουμιστός, γλαφυρός, λυρικός, γεμάτος συναισθήματα. Μπορεί να μην έκανε ομοιοκαταληξία, είχε όμως όλα όσα ήθελε η συγγραφέας ή αν θέλετε, ποιήτρια, να πει.

Όπως πολλοί θα ξέρετε, η ποίηση δεν είναι το φόρτε μου. Όμως αυτή την ποιητική συλλογή τη διάβασα με άνεση. Μου είπε μια ιστορία, όπως είμαι συνηθισμένη να διαβάζω ιστορίες και έτσι θέλω να πιστεύω ότι την κατάλαβα.

Πριν κλείσω, θα ήθελα να σταθώ στην πολύ όμορφη δουλειά που έχει γίνει, και σε αυτό το βιβλίο, στην εικονογράφηση. Αρχικά παίρνουμε μια πρώτη εικόνα από το εξώφυλλο, που δίνει και τον τόνο για αυτά που θα ακολουθήσουν. Με ένα σχέδιο τόσο απλό, όσο και περίπλοκο, η Ιωάννα Αλεξοπούλου, κάνει εικόνα την Ευριδίκη και κάποια από τα συναισθήματά της. Το ίδιο κάνει και με αρκετά από τα ποιήματα που ακολουθούν, όπου σχηματίζει τις εικόνες που πιθανώς σχηματίζονται και στο μυαλό του αναγνώστη όσο διαβάζει το βιβλίο. Με ένα μολύβι μόνο, ζωντανεύει τα ποιήματα. Ή τουλάχιστον, αυτή είναι η εικόνα που έδωσε σε εμένα.

Εκδόσεις Πηγή

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Σαν καθαρόαιµο παιδί του χειµώνα, η Μαρία Αλεξοπούλου γεννήθηκε στις 28 Φεβρουαρίου του 1985. Προ αρκετών ετών, φοίτησε στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό της Αθήνας, όπου διάλεξε την κατεύθυνση της Ιστορίας, παρόλο που τη γοήτευε η ριψοκίνδυνη καριέρα της Lara Croft. Εργάστηκε ως αρθρογράφος σε site, όπου καταπιάστηκε µε ποικίλα θέµατα όπως ο κινηµατογράφος, η οµορφιά αλλά και µε τουριστικούς προορισµούς. Καθηµερινά αφοσιώνεται στην ενισχυτική διδασκαλία των µαθητών της και σφύζει από περηφάνια όταν ξεχωρίζουν τους κούρους από τις κόρες. Την τελευταία τριετία έχει δηµιουργήσει το blog «One girl, one pen» όπου διατυµπανίζει τα αναγνωστικά ταξίδια της. Aπό τις Πρότυπες Εκδόσεις Πηγή κυκλοφορεί και το πρώτο της βιβλίο «Η θλίψη που φωλιάζει µέσα µου» (2020), µία συλλογή σπονδυλωτών διηγηµάτων για να απενοχοποιήσει τη θλίψη και να αφυπνίσει την ελπίδα.