Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Όταν διάβασα τη «Λέσχη Φόνων της Πέμπτης» ενθουσιάστηκα και όχι άδικα. Αυτή η παρέα εβδομηντάρηδων και κάτι είναι απίθανη! Τα έχουν δει όλα. Τα έχουν ζήσει όλα. Αρνούνται να ζήσουν μια ήρεμη και βαρετή ζωή. Αντ’ αυτού προτιμούν να λύνουν φόνους. Συνήθως πρόκειται για παλιές, άλυτες υποθέσεις, αλλά αν τύχει και βρεθεί κάτι πιο φρέσκο κοντά τους, δε θα πουν όχι! Μάλιστα, έχουν γνωριστεί καλά και με την τοπική αστυνομία του Φερχέιβεν, τουλάχιστον με δύο από τους αξιωματικούς, με τους οποίους είναι καλοί φίλοι! Δεν τυχαίνουν και κάθε μέρα φόνοι στο Κούπερ Τσέις, την ιδιωτική κοινότητα στην οποία διαμένουν.
Μπορεί να μην πέρασε καιρός από την περιπέτεια που πέρασαν και μπορεί να πιστεύουν πως δεν τους περιμένει κάτι παρόμοιο στη γωνία, όμως τα γεγονότα είναι έτοιμα να τους διαψεύσουν!
Η Ελίζαμπεθ λαμβάνει ένα μήνυμα από κάποιον άνθρωπο από το παρελθόν της. Φαίνεται πως ένας παλιός συνάδελφος, ένας παλιός φίλος, βρίσκεται στο Κούπερ Τσέις. Δεν έχει πάει εκεί για να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του σε ένα όμορφο και ήσυχο μέρος. Βρίσκεται εκεί γιατί κρύβεται από κάποιους ανθρώπους. Κάποιους πολύ κακούς ανθρώπους, από τους οποίους φαίνεται πως έκλεψε διαμάντια είκοσι εκατομμυρίων λιρών. Δεδομένου ότι η Ελίζαμπεθ δούλευε κάποτε για την ΜΙ5, τη Βρετανική Υπηρεσία Πληροφοριών Εσωτερικού, καταλαβαίνουμε πως αυτός ο παλιός φίλος είναι πολύ άσχημα μπλεγμένος. Έτσι η γνωστή και αγαπημένη μας ομάδα, η Ελίζαμπεθ, η Τζόις, ο Ιμπραΐμ και ο Ρον, αναλαμβάνουν δράση. Πρέπει να προστατεύσουν τον φίλο και την πράκτορα που τον προσέχει.
Μόνο που πριν προλάβουν οι φίλοι μας να «πιάσουν υπηρεσία», έχει ήδη προλάβει να γίνει μια επίθεση και ένας φόνος. Και από ότι φαίνεται, ο δολοφόνος δεν έχει ηθικά διλλήματα. Δε θα διστάσει να βγάλει από τη μέση όποιον χρειαστεί για να πετύχει το σκοπό του και φυσικά να βρει τα διαμάντια. Όμως, κανείς δεν ξέρει που βρίσκονται τα διαμάντια και για να τα βρουν θα πρέπει να λύσουν ένα καλά κρυμμένο γρίφο. Όμως παράλληλα πρέπει να βρουν και ποιος είναι αυτός που κινεί τα νήματα και κρατάει το όπλο που τους σημαδεύει όλους. Πόσο κοφτερό είναι το μυαλό της Ελίζαμπεθ; Θα μπορέσει να διαβάσει πίσω από τα κωδικοποιημένα μηνύματα; Ποιος άλλος από τη «Λέσχης Φόνων της Πέμπτης» θα παίξει καθοριστικό ρόλο στη διαλεύκανση του μυστηρίου;
Η αλήθεια είναι πως το περίμενα πως και πως αυτό το δεύτερο βιβλίο της «Λέσχης Φόνων της Πέμπτης». Έχω συμπαθήσει την απίθανη τετράδα, τον καθένα για τον χαρακτήρα του αλλά και την αγάπη και τη φιλία που τους δένει. Προσέχουν και φροντίζουν ο ένας τον άλλο και είναι απίθανο το πως είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα. Άλλωστε, στην ηλικία που βρίσκονται δεν έχουν και πολλά να χάσουν. Θα τολμήσουν όχι μόνο να παρακάμψουν τους κανόνες, αλλά να παραβούν και ένα – δυο νόμους, όχι για να κερδίσουν κάτι οι ίδιοι, αλλά για να διορθώσουν μια αδικία. Και φυσικά να προστατεύσουν τους φίλους τους.
Ένα ακόμη από τα δυνατά χαρτιά του βιβλίου, εκτός από τους τέσσερεις βασικούς χαρακτήρες, είναι το χιούμορ. Θα πίστευε κανείς πως διαβάζοντας ένα βιβλίο που η πλοκή του εκτυλίσσεται σε ένα είδος οίκου ευγηρίας, αν κρίνουμε από το μέσο όρο ηλικίας των κατοίκων του Κούπερ Τσέις, θα ήταν βαρετό. Θα είχε να κάνει με ασθένειες, φάρμακα, επισκέψεις σε γιατρούς, πλέξιμο και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο θα μπορούσε να βάλει κανείς με το νου του. Ε λοιπόν, έχει ένα ελάχιστα μικρό ποσοστό από αυτά, την άνοια που έχει καταβάλει το Στίβεν, τον σύζυγο της Ελίζαμπεθ. Τη χρησιμοποιεί όμως με ένα μοναδικό τρόπο. Αντί να μελαγχολήσει ο αναγνώστης διαβάζοντας για μια τόσο άτιμη εκφυλιστική ασθένεια, διασκεδάζει με τον τρόπο που ο Στίβεν αντιμετωπίζει τη ζωή του. Το κάνει με τρόπο που να μην προσβάλει ούτε την ασθένεια, ούτε όσους πάσχουν από αυτή, και κάποιες στιγμές βάζει τον αναγνώστη να σκεφτεί τι μπορεί να σημαίνει αυτό για έναν άνθρωπο, αλλά και για τους αγαπημένους του. Μπορεί ο Στίβεν να μη θυμάται σε ποια χρονιά ζει, όμως δεν έχει ξεχάσει να παίζει σκάκι και κερδίζει άξιους αντιπάλους.
Ήταν πολλές οι φορές που γέλασα διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με το προηγούμενο. Τώρα που πλέον οι ήρωες μου είναι γνωστοί κι αγαπημένοι, συμμετείχα περισσότερο στην ιστορία, ένιωθα όσα περνούσαν και επικροτούσα πολλές από τις πράξεις τους. Και φυσικά, σε αυτό το δεύτερο βιβλίο, αγάπησα λίγο παραπάνω την Τζόις αλλά και τον «σκληρό» Ρον.
Αν θέλετε να περάσετε υπέροχα διαβάζοντας ένα βιβλίο δεν έχετε παρά να διαβάσετε το «Ο άνδρας που πέθανε δυο φορές». Κι αν δεν έχετε διαβάσει τη «Λέσχη Φόνων της Πέμπτης» να ξεκινήσετε από εκεί.
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Μία από τις δημοφιλέστερες τηλεοπτικές περσόνες της Μεγάλης Βρετανίας, ο ΡΙΤΣΑΡΝΤ ΟΣΜΑΝ ήταν επί σειρά ετών παρουσιαστής του εξαιρετικά επιτυχημένου τηλεπαιχνιδιού γνώσεων Pointless του BBC. Η ΛΕΣΧΗ ΦΟΝΩΝ ΤΗΣ ΠΕΜΠΤΗΣ, το πρώτο του βιβλίο, γνώρισε τεράστια επιτυχία τόσο στη Μεγάλη Βρετανία όσο και διεθνώς. Είναι το τρίτο πιο επιτυχημένο μυθιστόρημα όλων των εποχών στη Μεγάλη Βρετανία – μετά τα έργα των Τζ. Κ. Ρόουλινγκ και Νταν Μπράουν. Έχει ξεπεράσει σε πωλήσεις τα 2.000.000 αντίτυπα και κυκλοφορεί σε 40 χώρες. Τα δικαιώματα για την κινηματογραφική μεταφορά απέκτησε ο Στίβεν Σπίλμπεργκ. Ο Ρίτσαρντ Όσμαν, επίσης, τιμήθηκε με τον τίτλο του Συγγραφέα της Χρονιάς στο πλαίσιο των British Book Awards 2021. Ο ΑΝΔΡΑΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ διαγράφει εξίσου επιτυχημένη πορεία, έχοντας ξεπεράσει τις 500.000 αντίτυπα σε μόνο λίγους μήνες, ενώ θα ακολουθήσουν και επόμενοι τίτλοι στη σειρά.
