Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Μία από τις συγγραφείς που έχουν κάνει «χαμό» τελευταία στους αναγνωστικούς κύκλους είναι η Colleen Hoover. Η συγγραφέας έχει κατά βάση ένα πολύ συγκεκριμένο κοινό. Τα βιβλία της ανήκουν στην κατηγορία του ρομαντικού μυθιστορήματος και διαβάζονται ακόμα κι από όσους δεν διαβάζουν συνήθως ρομαντικά βιβλία. Ο λόγος είναι πολύ απλός. Είναι το κοινωνικό στοιχείο που έχουν τα βιβλία της, τα μηνύματα που περνάει είναι πολύ πιο βαθιά από το «η αγάπη όλα τα νικάει» που μπορεί να έχει κάποιος στο νου του όταν ακούει τη φράση «ρομαντικό μυθιστόρημα». Δεν είναι απλά μια ιστορία αγάπης, είναι κάτι παραπάνω. Γι’ αυτό και έχει αποκτήσει τόσους φανατικούς αναγνώστες! Στο συγκεκριμένο βιβλίο τώρα!
«Δε θα βρεις ποτέ τον εαυτό σου αν είσαι χαμένη μέσα σε κάποιον άλλο».
Η Φάλον είναι 18 χρονών και προσπαθεί να ξαναχτίσει τη ζωή της. Για να το καταφέρει αυτό αποφάσισε να αναζητήσει μια καριέρα μακριά από το Λος Άντζελες. Αποφάσισε να πάει στη Νέα Υόρκη και να προσπαθήσει να (ξανα)χτίσει την καριέρα της εκεί, στο Μπρόντγουεϊ. Πριν δυο χρόνια είχε ήδη μια καριέρα. Πρωταγωνιστούσε σε μια σειρά στην τηλεόραση και όλα έδειχναν ότι θα είχε μέλλον στο χώρο, γιατί εκτός από την ομορφιά που συνήθως χρειάζεται, είχε και ταλέντο. Όμως τελικά φαίνεται ότι το ταλέντο δε φτάνει. Τώρα που το πρόσωπο και το σώμα της έχουν σημάδια από τη φωτιά που έκαψε το σπίτι του πατέρα της, τα πράγματα είναι πιο δύσκολα γι’ αυτή.
Την παραμονή της αναχώρησής της έχει συναντηθεί με τον πατέρα της για φαγητό. Είναι κι εκείνος ηθοποιός και γνωρίζει πολύ καλά το χώρο και πόσο σκληρός είναι και προσπαθεί να της εξηγήσει ότι θα πρέπει να σκεφτεί μια αλλαγή καριέρας καθώς με τις ουλές δεν έχει μέλλον σε αυτό το επάγγελμα. Πολύ σκληρό και ακόμα πιο σκληρός ο τρόπος που της το λέει. Όμως στην κατάσταση που είναι η Φάλον, με τη χαμηλή αυτοπεποίθηση που έχει, με το γεγονός ότι θεωρεί τον πατέρα της υπεύθυνο για τη φωτιά και τον αντίκτυπο που είχε επάνω της, ότι και να της λέει είναι απλά ένα κόκκινο πανί μπρος στα μάτια του ταύρου. Η Φάλον είναι κι εκείνη εριστική και τα πνεύματα δεν αργούν να οξυνθούν και λόγια που πληγώνουν δεν αργούν να ειπωθούν.
«Προσπαθώ να θυμάμαι ότι όλοι έχουν ουλές», λέει. «Και μάλιστα πολλές είναι χειρότερες από τις δικές μου. Η μόνη διαφορά είναι ότι οι δικές μου είναι ορατές ενώ των περισσότερων ανθρώπων όχι».
Τη Φάλον έρχεται να υπερασπιστεί ξαφνικά ένας άγνωστος νεαρός. Κάθεται δίπλα της, παριστάνει το αγόρι της και προσπαθεί να βάλει τον πατέρα της στη θέση του. Αυτός είναι ο Μπεν, ένας συγγραφέας με τον οποίο η Φάλον θα περάσει την υπόλοιπη μέρα. Ο Μπεν θα προσπαθήσει να την πείσει να πιστέψει στον εαυτό της και μάλιστα θα προσπαθήσει με κάθε τρόπο να της δείξει ότι του αρέσει και να την κάνει να γελάσει. Οι δυο τους θα κάνουν μια συμφωνία. Θα συναντιούνται κάθε χρόνο, την ίδια μέρα και στο ίδιο μέρος και καθ’ όλη τη διάρκεια της χρονιάς δε θα έχουν καμία επαφή. Δεν ανταλλάσσουν καν αριθμούς τηλεφώνου ώστε να μην έχουν καμία επαφή.
Το παιχνίδι που έχουν στήσει θα συνεχιστεί τα επόμενα χρόνια και κάθε 9η Νοεμβρίου θα συναντιούνται. Ο Μπεν θα πρέπει να γράψει ένα βιβλίο εμπνευσμένος από την ιστορία τους και η Φάλον να βγει από το καβούκι της και πάλι και να νιώσει αυτοπεποίθηση. Όμως, ενώ μένουν και οι δύο πιστοί στο ραντεβού τους και η μεταξύ τους σχέση φαίνεται να εξελίσσεται, ένα καλά κρυμμένο μυστικό θα έρθει στο φως και όλα όσα είχε καταφέρει να χτίσει μέχρι τότε η Φάλον θα καταρρεύσουν. Πλέον δεν ξέρει αν κάτι από όσα έζησε κάθε 9 του Νοέμβρη είναι αλήθεια, ή αν Μπεν είναι αυτός που νομίζει ότι είναι.
«Σε σκέφτομαι κάθε δευτερόλεπτο της μέρας και δεν ξέρω πώς να σε ξεπεράσω».
«Μη, σε παρακαλώ, μη με ξεπεράσεις ποτέ!»
Όπως μπορεί να καταλάβει κανείς, το βασικό κομμάτι του βιβλίου είναι αυτές οι συναντήσεις μεταξύ των δύο νέων κάθε χρόνο, την ίδια μέρα. Κάποιες φορές τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα μεταξύ, τους άλλες όμως όχι και τόσο. Αυτό που συμβαίνει είναι ότι όσο ο χρόνος περνάει, ο Μπεν και η Φάλον ωριμάζουν είτε από δική τους θέληση είτε επειδή οι καταστάσεις το απαιτούν. Έχουν κάνει και οι δύο λάθη, κάποια που ίσως έβλαψαν άλλους ίσως και τους ίδιους. Σαν χαρακτήρες είναι αρκετά πραγματικοί με τις ατέλειές τους και τα πιστεύω τους. Δεν είναι δυνατοί χαρακτήρες, κανένας από τους δύο. Όμως, ότι κι αν θέλουμε να δείξουμε προς τα έξω, πολλοί από εμάς επίσης δεν είμαστε τόσο δυνατοί, οπότε και μπορούμε να ταυτιστούμε με κάποια στοιχεία τους.
Δε θα πω αν εγκρίνω τις πράξεις τους, αν συμφωνώ με όσα έκαναν ή με τα κίνητρά τους. Μπορώ σίγουρα να πω πως μπορώ να τους καταλάβω. Μπορώ να κατανοήσω τις αντιδράσεις τους και τα αισθήματά τους. Αυτό που πρέπει να θυμόμαστε είναι ότι δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι, ούτε αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο. Ότι όλοι έχουμε πληγές που πονάνε, ακόμα κι αν δεν φαίνονται. Κι ότι αξίζουμε πολύ περισσότερο από όσο πιστεύουμε ότι αξίζουμε.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Colleen Hoover έχει γράψει πολυάριθμα μυθιστορήματα και νουβέλες που έχουν αναρριχηθεί στην πρώτη θέση των New York Times κι έχουν γίνει παγκόσμια best sellers. Ζει στο Τέξας με τον σύζυγό της και τους τρεις γιους τους. Είναι ιδρύτρια του The Bookworm Box, μιας αφιλοκερδούς συνδρομητικής υπηρεσίας και βιβλιοπωλείου, στο Sulphur Springs του Τέξας. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφτείτε την ιστοσελίδα colleenhoover.com, ενώ μπορείτε να επικοινωνήσετε με τη συγγραφέα και την ομάδα της (που ονομάζεται Stephanie) στην ηλεκτρονική διεύθυνση hooverink@outlook.com.
