Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
«Όταν ήμουν πιο νεαρός και πιο ευάλωτος, ο πατέρας μου μου έδωσε μια συμβουλή που από τότε δεν έχει φύγει απ’ το μυαλό μου. “Όποτε έχεις διάθεση να κατακρίνεις κάποιον” μου είπε “απλώς θυμήσου ότι δεν είχαν όλοι οι άνθρωποι στον κόσμο τα δικά σου πλεονεκτήματα”.»
Η χαρακτηριστική αυτή πρώτη γραμμή του βιβλίου δε θα μπορούσε να λείπει από καμία έκδοση, ακόμη κι από αυτή που είναι σε μορφή κόμικ.
Όπως και στο πρωτότυπο κείμενο, την ιστορία αφηγείται ο Νικ Κάραγουεϊ, αφού έχουν όαλ συμβεί και έχει επέλθει το τέλος. Ο Νικ, έχοντας επιστρέψει από τον πόλεμο, αποφάσισε να κάνει μια νέα αρχή στη ζωή του και από τις Δυτικές Πολιτείες να μεταφερθεί στην Ανατολική Ακτή. Αφού μετακόμισε στο νέο του σπίτι, επισκέπτεται την ξαδέρφη του Ντέιζι, με την οποία μένουν πλέον πολύ κοντά. Η Ντέιζι είναι τώρα παντρεμένη με τον Τομ Μπιουκάναν, έναν νυν επιχειρηματία και πρώην αθλητή, και πλέον μένουν στο Λονγκ Άιλαντ, κάποια χιλιόμετρα έξω από την πόλη της Νέας Υόρκης. Στην πόλη θα δραστηριοποιηθεί και ο Νικ, στον τομέα των ομολόγων που εκείνη την εποχή έχει μεγάλη άνθιση. Ο Νικ πιστεύει πως βρίσκει την Ντέιζι ευτυχισμένη στο γάμο της, όμως σύντομα μαθαίνει ότι τα φαινόμενα απατούν, όπως και ο Τομ τη γυναίκα του. Θα το διαπιστώσει άλλωστε με τα ίδια του τα μάτια, όταν ο Τομ, σε ένα ταξίδι τους στη πόλη θα του γνωρίσει το «κορίτσι» του. Οι δυο τους έχουν μισθώσει ένα διαμέρισμα και δέχονται φίλους λες και είναι κανονικό και νόμιμο ζευγάρι. Αυτό δεν κάθεται καλά στον Νικ, δεδομένου ότι τον Τομ μόλις τον γνώρισε και δεν είναι άλλος από τον άντρα της ξαδέλφης του.
Δίπλα στο σπίτι του Νικ κατοικεί ένας πολύ μυστήριος τύπος, ο Τζέι Γκάτσμπυ. Το σπίτι του Γκάτσμπυ είναι κάθε Σαββατοκύριακο γεμάτο κόσμο, σε ένα ατελείωτο πάρτι. Κανείς δεν ξέρει από που ξεφύτρωσε αυτός ο τύπος, όμως φαίνεται πως είναι πολύ πλούσιος και πως έχει πολλές διασυνδέσεις. Όμως ο Γκάτσμπυ είναι ο άνθρωπος που κάποτε ερωτεύτηκε την Ντέιζι και τον ερωτεύτηκε κι εκείνη. Ήταν μάλιστα έτοιμη να φύγει μαζί του, όμως τότε δεν ήταν παρά ένας φτωχός άντρας. Αντ’ αυτού, παντρεύτηκε τον Τομ. Ο Γκάτσμπυ διάλεξε ένα σπίτι σε τοποθεσία τέτοια που ακριβώς απέναντί του, στην άλλη μεριά του κόλπου, να βλέπει το σπίτι της Ντέιζι. Ο Νικ θα κάνει ό,τι μπορεί για να βοηθήσει την ξαδέρφη του που είναι δυστυχισμένη στο γάμο της, αλλά και τον γενναιόδωρο αυτόν άνθρωπο, τον γείτονά του.
Η κλασσική και αγαπημένη ιστορία του Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ ζωντανεύει μέσα από τις εικόνες της Άγια Μόρτον. Το κείμενο στα Αγγλικά έχει επιμεληθεί ο Φρεντ Φόρμαν, ο ίδιος που είχε δουλέψει και την αντίστοιχη μεταφορά σε graphic novel του επίσης κλασσικού «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια». Για την Ελληνική έκδοση, τη μετάφραση έκανε ο Αλέξης Καλοφωλιάς και το κείμενο φαίνεται τόσο ταιριαστό στο αρχικό όσο και οι εικόνες του. Η Μόρτον έχει καταφέρει να αποδώσει την ατμόσφαιρα μιας ολόκληρης εποχής, μιας εποχής που βλέπουμε πλέον μόνο μέσα από τον κινηματογράφο και που ήταν γεμάτη χρώμα, μουσική και πολλές πολλές εντάσεις. Ήταν η εποχή της τζαζ, του πλούτου, της γέννησης του Αμερικανικού Ονείρου, μια τεράστια άνθηση πριν τη μεγάλη κρίση.
Λίγα λόγια για τo συγγραφέα
Ο Φράνσις Σκοτ Φιτζέραλντ γεννήθηκε το 1896 στο Σαιντ Πολ της Μινεσότα, από ευκατάστατους καθολικούς γονείς, και πέθανε το 1940 στο Χόλιγουντ. Το 1913 άρχισε να φοιτά στο Πανεπιστήμιο Πρίνστον, ενώ είχε ήδη αρχίσει να γράφει, κυρίως σενάρια για μιούζικαλ, άρθρα και διηγήματα. Το 1917 εγκατέλειψε το πανεπιστήμιο για να καταταγεί στον στρατό. Το 1918, ανθυπολοχαγός στην Αλαμπάμα, γνωρίζει τη Ζέλντα Σέιρ, κόρη δικαστικού και, μέσα σε δύο μόλις μήνες, έχει ήδη αποφασίσει ότι θέλει να την παντρευτεί. Τα χρόνια από το 1920 έως το 1930 είναι για τον Φιτζέραλντ χρόνια σπάταλης ζωής, τολμηρής συγγραφής, σημαντικών γνωριμιών στον χώρο των γραμμάτων και της τέχνης, καταξίωσης, αποτυχιών και, ανά διαστήματα, παράδοσης στο αλκοόλ. Στο διάστημα αυτό ταξίδεψε στη Γαλλία, όπου και έμεινε ένα διάστημα, κυρίως στην Κυανή Ακτή και αργότερα στο Παρίσι.
Τα πρώτα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης (δεκαετία 1930) θα βρουν τη Ζέλντα να υποφέρει από νευρικούς κλονισμούς και να μπαινοβγαίνει σε σανατόρια και ψυχιατρεία και τον Φιτζέραλντ να βυθίζεται στον αλκοολισμό και στην κατάθλιψη, με αποτέλεσμα τη σοβαρή επιδείνωση της υγείας του και τον θάνατό του από έμφραγμα.
Έγραψε πέντε μυθιστορήματα, τα οποία εμπεριέχουν όλα πολλά αυτοβιογραφικά στοιχεία : Αυτή η πλευρά του παραδείσου (1920), Όμορφοι και καταραμένοι (1922), Ο υπέροχος Γκάτσμπυ (1925), Τρυφερήείναι η νύχτα (1934), Ο τελευταίος μεγιστάνας(1941) το οποίο δεν πρόλαβε να τελειώσει και δημοσιεύτηκε μετά τον θάνατό του, καθώς και πληθώρα διηγημάτων, μεταξύ των οποίων τις Ιστορίες από την εποχή της τζαζ (1922), σεναρίων και άρθρων. Παρά τις ακρότητες και την κατασπατάληση των δυνάμεών του, κατόρθωσε, χάρη στο μεγάλο ταλέντο του, να αποτυπώσει στο έργο του, με ευαισθησία αλλά και ακρίβεια, την ατμόσφαιρα της εποχής του Μεσοπολέμου και τα κοινωνικά ήθη της αμερικανικής μεγαλοαστικής τάξης, κερδίζοντας έτσι τη θέση του ανάμεσα στους σημαντικότερους εκπροσώπους της αμερικανικής λογοτεχνίας.
