Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Στο πνεύμα των ημερών, παρέα με τις αγαπημένες μου συναναγνώστριες Βάσω, Ιουλία, Μαριλένα, Μένια και Αναστασία, διαβάσαμε το κλασσικό μυθιστόρημα του Ουίλκι Κόλινς, «Η γυναίκα με τα άσπρα». Όπως μας λέει και ο μεταφραστής του βιβλίου στο προλογικό του σημείωμα, «Η γυναίκα με τα άσπρα» θεωρείται το πρώτο έργο στο είδος του «αισθηματικού μυθιστορήματος μυστηρίου» ή αλλιώς «sensation novel», ενός κλάδου της βικτοριανής μυθιστοριογραφίας με ευρεία απήχηση, ο οποίος συνδύασε τις συγκινήσεις της μεσαιωνικής λογοτεχνίας με τον ψυχολογικό ρεαλισμό μιας σύγχρονης θεματογραφίας. Κάπως έτσι προέκυψε το γοτθικό αυτό βιβλίο που απολαύσαμε, παρά τον όγκο του. Πρόκειται για ένα βιβλίο με πολύ σύγχρονη γραφή, που διαβάζεται πολύ εύκολα και κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη αμείωτο από την πρώτη μέχρι την τελευταία του σελίδα.
Ο Ουόλτερ Χαρτράιτ, δάσκαλος ζωγραφικής, αναλαμβάνει να διδάξει τη νεαρά δεσποινίδα Φέρλι και την αδερφή της, στην οικία τους Λίμεριτζ Χάουζ, στο Κάμπερλαντ. Η επιλογή του έχει γίνει μέσω τρίτων, αλλά καθώς ο ίδιος δεν είχε άλλες υποχρεώσεις εκείνο το διάστημα, δέχθηκε με χαρά να αναλάβει τη θέση. Καθώς λοιπόν ένα βράδυ πήγαινε στο σπίτι της μητέρας του, στο δρόμο του συνάντησε μια άγνωστη γυναίκα που φορούσε άσπρα και ζήτησε τη βοήθειά του. Η γυναίκα αυτή του έκανε εντύπωση, όμως μέσα στη μαύρη νύχτα, δεν μπορούσε να της αρνηθεί και φυσικά έκανε ό,τι μπορούσε για να την προστατεύσει από κάθε κίνδυνο. Σύντομα θα διαπιστώσει πως κάποιοι άνδρες είναι στο κατόπι της με σκοπό να την επιστρέψουν στο άσυλο από το οποίο είχε δραπετεύσει. Ο ίδιος φαίνεται να χαίρεται που κατάφερε να την απομακρύνει από τους διώκτες της.
Όταν πλέον μεταβαίνει στο Λίμεριτζ Χάουζ και γνωρίζει τη Λόρα Φέρλι, δεν μπορεί να μην σημειώσει την ομοιότητα που έχει με τη γυναίκα με τα άσπρα, την οποία μπορεί να είδε μόνο μια φορά, η μορφή της όμως εντυπώθηκε στο μυαλό του. Εκτός από τη Λόρα Φέρλι, ο Ουόλτερ Χαρτράιτ γνωρίζει και τη Μάριαν Χάλκομπ, την ετεροθαλή αδερφή της Λόρας. Ο δάσκαλος της ζωγραφικής θα συμπαθήσει και τις δύο νεαρές γυναίκες, όμως θα ερωτευτεί σφόδρα τη Λόρα. Γνωρίζει πως η θέση του δεν είναι τέτοια που θα επέτρεπε να υπάρξει κάτι παραπάνω μεταξύ τους. Εκτός αυτού, η Λόρα είναι ήδη λογοδοσμένη με τον σερ Γκλάιντ, ένα βαρονέτο που είχε την έγκριση του νεκρού πατέρα της. Ο θείος της Λόρα και τωρινός κηδεμόνας της, δεν έχει κανένα λόγο να αποτρέψει αυτόν τον γάμο, τον οποίο είχε δεχτεί η ίδια η Λόρα. Η μοίρα των δύο νέων είναι προδιαγεγραμμένη και ο έρωτάς τους δεν έχει μέλλον.
Δε θα μπω σε περισσότερες λεπτομέρειες για την ιστορία και την πλοκή, γιατί δε θα ήθελα να προδώσω το περιεχόμενο για όποιον δεν το γνωρίζει. «Η γυναίκα με τα άσπρα» είναι ένα βιβλίο που καλό θα ήταν να διαβαστεί χωρίς να υπάρχει πρότερη γνώση του περιεχομένου. Γι’ αυτό και θα σας πρότεινα να μη διαβάσετε ούτε το προλογικό σημείωμα του κυρίου Μπαρτζινόπουλου, αλλά ούτε και την εισαγωγή του John Sutherland ή τον πρόλογο του ίδιου του συγγραφέα. Καλύτερα να τα διαβάσετε όταν θα έχετε πια ολοκληρώσει την ανάγνωση του βιβλίου. Δε θα σας λείψει κάτι, πιστέψτε με.
Αυτό κάναμε κι εμείς, αφού μία από την παρέα μας συμβούλεψε αναλόγως! Μετά από αυτό το μικρό σκόπελο, επιδοθήκαμε στην ανάγνωση και στο σχολιασμό του κειμένου με την καρδιά μας! Η γραφή του Κόλινς μοιάζει τόσο σύγχρονη, που δεν φαινόταν ότι διαβάζαμε ένα βιβλίο που γράφτηκε το 1850! Ο λόγος του έρεε και η ανάγνωση κυλούσε με τόσο γοργούς ρυθμούς που δεν συνειδητοποιούσαμε πως περνούσαν οι σελίδες. Η ίδια η ιστορία ήταν πολύ ωραία δομημένη, η πλοκή σφιχτή και χωρίς κενά! Ίσα ίσα, είχε μια πολύ έξυπνη πλεκτάνη στημένη, την οποία φυσικά θα σας αφήσω να ανακαλύψετε μόνοι σας! Παρά την εποχή του, ή ίσως εξαιτίας αυτής, ο Κόλινς επέλεξε να έχει η ιστορία του ένα πολύ δυναμικό γυναικείο χαρακτήρα και αυτό ήταν κάτι που εκτίμησα πολύ!
Αν θέλετε να διαβάσετε ένα γοτθικό μυθιστόρημα μυστηρίου, με πολύ ωραία ιστορία και που μπορεί να είναι λιγάκι μεγαλούτσικο, αλλά διαβάζεται πολύ γρήγορα, τότε θα σας πρότεινα να επιλέξετε τη «Γυναίκα με τα άσπρα»!
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Ο William Wilkie Collins, συγγραφέας των πρώτων αστυνομικών ιστοριών στα αγγλικά, γεννήθηκε στο Λονδίνο το 1824. Ήταν γιoς του τοπιογράφου William Collins και πήρε το όνομά του από τον ζωγράφο-νονό του, David Wilkie. Σπούδασε νομικά στο Λονδίνο, αν και δεν επρόκειτο να ασκήσει ποτέ τη δικηγορία, και δοκίμασε για λίγο την τύχη του στη ζωγραφική. Από το 1848 άρχισε να γράφει άρθρα και ιστορίες, που πολλά δημοσιεύθηκαν ανώνυμα, και το μυθιστόρημα περιπέτειας “Ιολάνι”, που ανακαλύφθηκε και δημοσιεύθηκε, για πρώτη φορά, το 1999. Η βιογραφία του πατέρα του ήταν το πρώτο σημαντικό έργο του που εκδόθηκε και τού έδωσε το κουράγιο να αφοσιωθεί στη γραφή. Ακολούθησε το ιστορικό μυθιστόρημα “Antonina or The Fall of Rome” (“Αντονίνα ή η πτώση της Ρώμης”, 1850), που σημείωσε εκδοτική επιτυχία. Το έργο προκάλεσε το ενδιαφέρον του Κάρολου Ντίκενς, που έγινε στενός φίλος του και τον βοήθησε να ανεβάσει στο θέατρο δύο μελοδράματα, το “Lighthouse” (1855) και το “The Frozen Deep” (1857). Δημοσίευσε, επίσης, πολλά έργα του σε συνέχειες στα περιοδικά του Ντίκενς “Household Words” και “All the Year Round”. Ο Κόλλινς υπήρξε πρωτοπόρος συγγραφέας ιστοριών μυστηρίου και αγωνίας. Ωστόσο, το έργο που τον έκανε διάσημο ήταν το “The Woman in White” (“Η γυναίκα με τα άσπρα”, 1860), και η καθιέρωση της συγκινησιακής λογοτεχνίας. Μεγάλη επιτυχία σημείωσαν επίσης τα μυθιστορήματά του “No Name” (“Χωρίς όνομα”, 1863), “Armadale” (1866) και “The Moonstone” (“Η φεγγαρόπετρα”, 1868). Το τελευταίο το υπαγόρευσε, στο μεγαλύτερο μέρος του, από το κρεβάτι, υποφέροντας από αρθρίτιδα. Σε μεγαλύτερη ηλικία εθίστηκε στο όπιο και τα μυθιστορήματα που έγραψε μεταξύ 1870 και 1889, θεωρούνται υποδεέστερα των προηγούμενων. Πέθανε το 1889.
