Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
«Η Έλινορ Όλιφαντ είναι απολύτως καλά». Έλα που δεν είναι όμως… Η Έλινορ είναι μια γυναίκα τριάντα χρονών, που ζει μόνη της στη Γλασκώβη. Δουλεύει σαν λογίστρια σε μια εταιρεία γραφιστικής και δεν είναι αυτό που λέμε «Η ψυχή της παρέας». Ζει στο περιθώριο μιας και δεν έχει φίλους, δεν είναι συνηθισμένη να κάνει παρέες, αν και το προσπαθεί, περίπου. Δεν βγαίνει έξω, δε συχνάζει σε ποτοπωλεία και γενικά δεν έρχεται κοντά με ανθρώπους. Κάθε μέρα πηγαίνει στη δουλειά της. Όταν επιστρέφει σπίτι λύνει σταυρόλεξα ή ακούει ραδιοφωνικές σειρές και κάθε Τετάρτη ανελλιπώς έχει μια τηλεφωνική συνομιλία με τη μητέρα της. Όταν έρχεται η Παρασκευή, τρώει πίτσα, πίνει βότκα και κοιμάται όλο το Σαββατοκύριακο.
Μια μέρα η Έλινορ κερδίζει εισιτήρια για μια συναυλία και καλεί ένα συνάδελφό της να πάνε μαζί. Δεν έχει ξαναπάει σε συναυλία, αλλά αυτό δεν είναι το μόνο καινούριο για εκείνη. Στη συναυλία παίζει ένα συγκρότημα του οποίου τον τραγουδιστή ερωτεύεται η Έλινορ. Ο συνάδελφός της λέει τα χειρότερα για εκείνη την επόμενη μέρα στο γραφείο, όμως η Ελινορ δεν του δίνει ακριβώς σημασία γιατί ο νους της είναι στον μουσικό. Τον άνθρωπο που έχει εξιδανικεύσει στο μυαλό της και που χωρίς να έχουν καν γνωριστεί, χωρίς να έχουν καν συνομιλήσει, πιστεύει ότι είναι ο άντρας της ζωής της.
Όταν ο υπολογιστής της στη δουλειά θα χαλάσει, η Έλινορ θα γνωρίσει τον Ρέιμοντ, τον καινούριο συνάδελφο που ασχολείται με τους υπολογιστές και που με τη χαλαρή του διάθεση θα καταφέρει να την πλησιάσει και θα γίνουν φίλοι. Μέσα από αυτή τη σχέση η Έλινορ θα αρχίσει να ζει σιγά σιγά όπως όλοι οι υπόλοιποι. Ο Ρέιμοντ είναι ο πρώτος φίλος που είχε ποτέ και αυτός που θα τη βοηθήσει να βρει σιγά σιγά τον εαυτό της, να «ανακαλύψει» ξανά το παρελθόν και να αρχίσει να ζει τη ζωή της.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που πραγματεύεται πολλά περισσότερα από τη μοναξιά. Γιατί, ναι, η Έλινορ μπορεί να είναι μόνη, να μην έχει φίλους και να ζει μια αποστειρωμένη ζωή, όμως γι’ αυτό δε φταίει μόνο το γεγονός ότι μεγάλωσε σε ανάδοχες οικογένειες και ότι δεν έμεινε πολύ σε κάποια από αυτές. Φταίνε όλα όσα έγιναν στο παρελθόν της, τότε που η Έλινορ ήταν παιδί. Ένα τραυματικό γεγονός που έδωσε τέλος σε μια πραγματικά πονεμένη μέχρι τότε ζωή. Ένα γεγονός που το μυαλό της έθαψε κάπου βαθιά, ώστε να μην το φτάνει εκτός κι αν προσπαθούσε. Και η αλήθεια είναι ότι η Έλινορ δεν ήθελε να προσπαθήσει, γιατί ένιωθε ότι θα είναι πολύ δύσκολο και πολύ επώδυνο. Όπως και ήταν.
Δεν είναι το πρώτο βιβλίο με θέμα την ψυχική υγεία που διαβάζω και δε θα είναι το τελευταίο. Συμπάθησα πολύ την Έλινορ και πόνεσα όταν αποκαλύφθηκε όλη η αλήθεια για όσα της είχαν συμβεί. Κάποια από αυτά τα είχα καταλάβει ενώ άλλα δε μου περνούσαν καν από το μυαλό. Όμως δεν μπορείς να μην πονέσεις πόσα της είχαν συμβεί σαν παιδί και πόσο δύσκολο ήταν να την καταλάβει κάποιος. Δυστυχώς η κοινωνία μας δεν είναι πια μια κοινωνία ανθρώπων. Όχι δεν είναι. Μας λείπει η ανθρωπιά. Ευτυχώς όμως υπάρχουν ακόμη έστω και λίγοι άνθρωποι ανάμεσά μας. Αυτοί είναι που μπορούν να βγάλουν τον καλύτερό μας εαυτό και αυτούς ευτυχώς γνώρισε και η Έλινορ!
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:
Η Γκέιλ Χάνεϊμαν είναι απόφοιτος των Πανεπιστημίων Γλασκώβης και Οξφόρδης και ζει στη Γλασκώβη. Το Η Έλενορ Όλιφαντ είναι απολύτως καλά είναι το πρώτο της βιβλίο και βραβεύτηκε με το Costa Book Award για βιβλίο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα και το British Book Awards Book of the Year. Επίσης, συμπεριλήφθηκε στη βραχεία λίστα των βραβείων Lucy Cavendish College Fiction Prize, Desmond Elliot Award, Author’s Club Best First Novel και στη μακρά λίστα του Women’s Prize for Fiction.
