Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

Ο Ιανουάριος ήταν ένας πολύ επικοδομητικός μήνας για μένα, μιας και κατάφερα να τελειώσω κάποια βιβλία που είχα ξεκινήσει το 2018, αλλά και να διαβάσω κάποια άλλα και να φτάσω έτσι σε σύνολο 9 βιβλίων τον πρώτο μήνα της χρονιάς!

Το πρώτο βιβλίο που ολοκλήρωσα την πρώτη μέρα του μήνα αλλά και του χρόνου δεν ήταν άλλο από «Το γεράκι της Μάλτας» του Ντάσιελ Χάμετ. Αυτό το βιβλίο ήθελα πολύ καιρό να το διαβάσω και επιτέλους τα κατάφερα! Πρόκειται για ένα από τα πιο κλασσικά νουάρ, ίσως από τα πρώτα που καθιέρωσαν τον όρο και τον ντετέκτιβ πρωταγωνιστή τους! Παρά τα τόσα χρόνια που έχουν περάσει από όταν γράφτηκε, διαβάζεται ευχάριστα και το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Έπειτα ήρθε η «Αποκάλυψη» και δεν μιλάω για αυτή της Καινής Διαθήκης! Τέσσερις συγγραφείς ένωσαν τις δυνάμεις τους για να μας δώσουν ένα βιβλίο μυστηρίου, ένα αστυνομικό μυθιστόρημα που αγγίζει τα όρια του τρόμου. Ο Κυριάκος Αθανασιάδης φαίνεται να είναι ο εμπνευστής της ιδέας και ο σκηνοθέτης της. Στο σκοτεινό αυτό ταξίδι τον ακολουθούν οι Χίλντα Παπαδημητρίου, Βαγγέλης Γιαννίσης και Δημήτρης Σίμος. Ο κάθε ένας τους γράφει και έναν χαρακτήρα της ιστορίας και το αποτέλεσμα είναι μοναδικό. Σε μια συζήτηση που είχα με το Βαγγέλη Γιαννίση μου αποκάλυψε πως απολαύσανε όλη τη διαδικασία της συγγραφής και πως αρχές Μαρτίου θα βρεθούν όλοι μαζί για να παρουσιάσουν το βιβλίο στο κοινό!

Ακολούθησε ένα βιβλίο που ήθελα να διαβάσω από καιρό. Το «Συναίσθημα – Το δέντρο του Άραϋ» του Μανώλη Σιμιτσάκη ήταν στη βιβλιοθήκη μου από το Φανταsticon. Πρόκειται για το πρώτο βιβλίο της τριλογίας του που καταπιάνεται με τη μετά-θάνατο ζωή. Τα βιβλία του φανταστικού που έχουν γράψει Έλληνες συγγραφείς και έχω διαβάσει μέχρι τώρα, έχουν ήρωες με ξένα ονόματα ή/και εκτυλίσσονται κάπου αλλού στον κόσμο. Ο Μανώλης Σιμιτσάκης πάλι γράφει για Έλληνες που κατοικούν στην Ελλάδα, σε γνωστά μέρη και με συνηθισμένα ονόματα όπως «Γιώργος» και «Μαρία». Το βιβλίο έχει αρκετά κομμάτια από μαγεία μέσα του και πολύ λυρισμό!

Και επιτέλους, μετά από πολλές προσπάθειες, πολύ καιρό και υπομονή, κατάφερα να ολοκληρώσω το «Wicked Times Two» της Tina Donahue. Δεν έχω να πω πολλά για αυτό το βιβλίο, πέρα από το ότι δεν είχε πλοκή, δεν μου άρεσε η γραφή και η γλώσσα και ότι οι χαρακτήρες ήταν πολύ ρηχοί. Νομίζω αυτά φτάνουν.

Αφού απογοητεύτηκα από το προηγούμενο, διάβασα το βιβλίο που μέχρι στιγμής είναι το αγαπημένο μου για τη νέα χρονιά! Δεν είναι άλλο από το «Shadow and Bone» της Leigh Bardugo ή όπως έχει κυκλοφορήσει στα Ελληνικά «Σκιές και Οστά». Τι να πρωτοπώ για το συγκεκριμένο βιβλίο!!!;;; Δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου. Αν μπορούσα να μην πάω στη δουλειά, να μην τρώω, να μην κοιμάμαι, να μην κάνω τίποτε άλλο παρά να διαβάζω, αυτό θα ήταν το βιβλίο που θα ήθελα να διαβάζω. Με μάγεψε από την πρώτη στιγμή και τώρα διστάζω να διαβάσω το επόμενο από το φόβο να απογοητευτώ. Η Alina Starkov είναι μια καταπληκτική ηρωίδα που μεταμορφώνεται με την εξέλιξη της ιστορίας από άβουλο πλάσμα σε δυναμική Grisha. Δε θα πω κάτι για τον Darkling, τον αγαπημένο «κακό» του μισού πλανήτη… Τον αφήνω στη φαντασία σας!

Για να μην καώ λοιπόν από τη λάμψη της Alina Starkov έπιασα το «Κορίτσι στο χιόνι» της Ντάνια Κουκάφκα, που όσο να πεις είναι και λίγο πιο δροσερό, αν κρίνει κανείς από τον τίτλο και μόνο! Το συγκεκριμένο είναι το πρώτο της βιβλίο, είναι όμως αρκετό για να δώσει αρκετά στοιχεία του ταλέντου που έχει η συγγραφέας και το οποίο της εύχομαι να καλλιεργήσει και να ανθίσει ώστε να διαβάσουμε και άλλα τέτοια ωραία βιβλία!

Μετά τους έφηβους που παίζουν τον κύριο ρόλο στο προηγούμενο βιβλίο, ήρθε ένα βιβλίο καθαρά για εφήβους. Το συγκεκριμένο πιστεύω πως πρέπει να είναι από τα βιβλία που πρέπει να διαβάζονται στα σχολεία, στο λύκειο ίσως καλύτερα γιατί έχει και κάποιες δύσκολες σκηνές, αλλά και για να γίνουν πιο κατανοητά όλα αυτά που προσπαθεί να περάσει ο συγγραφέας στους αναγνώστες. Πρόκειται για το «Μετά τον πρώτο θάνατο» του Ρόμπερτ Κόρμιερ, ένα βιβλίο ενηλικίωσης που ταράζει και παραμένει επίκαιρο ακόμα και σαράντα χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του.

Δεν θα έλεγα ότι συνέχισα με ένα πιο ανάλαφρο ή χαρούμενο ανάγνωσμα, καθώς «Το μήνυμα» της Yrsa Sigurdardóttir μόνο ανοιχτά χρώματα δεν έχει. Η Ισλανδή συγγραφέας είναι εξαιρετική στο να γράφει για κακοποίηση ανηλίκων χωρίς να φέρνει τον εαυτό της στη θέση του θύτη και χωρίς να προσφέρει απόλαυση μέσα από τα γραπτά της σε αποβράσματα του είδους.

Ο μήνας έκλεισε με ένα βιβλίο που μου άρεσε για πολλούς λόγους, κυρίως όμως για τον βασικό του ήρωα τον Γκέραλτ από τη Ρίβια, τον αγαπημένο Γητευτή. «Η τελευταία ευχή» του Andrzej Sapkowski τιμά τον Λευκό Λύκο, τον ήρωα των αγαπημένων παιχνιδιών “The Witcher” και είναι το πρώτο βιβλίο της σειράς πάνω στην οποία βασίστηκε το γνωστό βιντεο-παιχνίδι. Σύντομα και σε σειρά στο Netflix!