Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

Μόλις τελείωσα «Το Πράσινο Σημειωματάριο» και δεν ξέρω τι μπορώ να πω που να μην το έχουν ήδη πει τόσοι και τόσοι άλλοι. Η αλήθεια είναι ότι από όταν κυκλοφόρησε το βλέπω συνέχεια και παντού και όλοι λένε τα καλύτερα! Το είχα βάλει στη λίστα με τα βιβλία που θέλω να διαβάσω αλλά δεν έπαιρνα την απόφαση να το αγοράσω. Μέχρι που έπιασα στα χέρια μου τη σκληρόδετη έκδοση και κατάλαβα ότι είχε έρθει η ώρα.

Διαβάζοντας το σημείωμα της συγγραφέα κατάλαβα τι ακριβώς σήμαινε αυτό το βιβλίο για εκείνη. Ήταν η ευκαιρία της να πει μια αλήθεια της και να κάνει και τους αναγνώστες της, όσους τέλος πάντων διάβαζαν το βιβλίο της, να αναρωτηθούν για τις δικές τους αλήθειες.

Με αφορμή το ερώτημα του κατά πόσο είμαστε αυθεντικοί, κατά πόσο γνωρίζουμε τους γύρω μας και κατά πόσο λέμε την αλήθεια, ο Τζούλιαν, ένας ογδοντάρης καλλιτέχνης ξεκινάει έναν κύκλο γράφοντας την αλήθεια του σε ένα πράσινο σημειωματάριο και αφήνοντάς το σε ένα τραπέζι του καφέ όπου συχνάζει για να το βρει κάποιος και να επιλέξει αν θα συνεχίσει «Το Πείραμα της Αυθεντικότητας» όπως το ονομάζει. Το βρίσκει η Μόνικα που γράφει την αλήθεια της αφού διαβάσει αυτή του Τζούλιαν, και το αφήνει στο απέναντι μπαρ όπου το βρίσκει ο Χάζαρντ, που γράφει κι αυτός την αλήθεια του και το βάζει στα πράγματα του Ράιλι για να εκπληρώσει τον σκοπό για τον οποίο τον διάλεξε. Ο Ράιλι θα γράψει τη δική του αλήθεια και θα το αφήσει στο πάρκο όπου το βρίσκει η Άλις. Θα γράψει κι εκείνη τη δική της αλήθεια, που όμως δεν είναι σίγουρη ότι θέλει να μοιραστεί. Η τύχη θα το φέρει όμως και το σημειωματάριο θα έρθει στα χέρια της Λίζι, η οποία θα γράψει την αλήθεια που ανακάλυψε και το σημειωματάριο θα κάνει τον κύκλο του επιστρέφοντας στον Τζούλιαν.

Με κάθε σταθμό θα γνωρίσουμε και έναν καινούριο άνθρωπο και οι άνθρωποι αυτοί θα γνωριστούν μεταξύ τους. Νιώθοντας πως ήδη γνωρίζουν ο ένας τον άλλον αφού έχουν διαβάσει τις αλήθειες τους θα θελήσουν να έρθουν πιο κοντά και να βοηθήσουν ο ένας τον άλλο με όποιον τρόπο μπορούν. Δε θα είναι όλες οι προσπάθειες επιτυχημένες, όμως κάποιες από αυτές θα βοηθήσουν πραγματικά κάποιους από αυτούς που έγραψαν τις αλήθειες τους και σιγά σιγά θα δημιουργηθεί μια ετερόκλητη παρέα με σημείο αναφοράς το Καφέ της Μόνικας και κοινό τους γνώρισμα τα αισθήματα που δημιούργησαν ο ένας για τον άλλο αλλά και για τον εαυτό τους, μέσα από την πορεία του εν λόγω πειράματος.

Προσωπικά κατάφερα να ταυτιστώ όχι με κάποιο συγκεκριμένο χαρακτήρα, αλλά με κάποια στοιχεία κάποιων χαρακτήρων. Κάποιους τους κατάλαβα, κάποιοι με εκνεύρισαν, κάποιοι άλλοι ήταν απλά ευχάριστοι στην ανάγνωση και κάποιοι ήταν ίσως λιγάκι αδιάφοροι. Όμως έτσι είναι ο κόσμος μας, έτσι είναι οι γειτονιές μας και δεν είναι δυνατόν να αρέσουμε σε όλους, ούτε να ταιριάζουμε με όλους, ούτε να τα έχουμε καλά με όλους. Αρκεί να είμαστε αυθεντικοί.

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Η Clare Pooley (Κλερ Πούλι) αποφοίτησε από το Newnham College (Cambridge) και δούλεψε είκοσι χρόνια στη διαφήμιση την οποία εγκατέλειψε για να αφοσιωθεί στην ανατροφή των παιδιών της. Ζει στο Φούλαμ του Λονδίνου με τον σύζυγό της, τα τρία παιδιά τους, τα δυο τους σκυλιά και ένα σκαντζοχοιράκι. Διατηρεί το blog Mummy was a secret drinker το οποίο έχουν επισκεφθεί τρία εκατομμύρια αναγνώστες. Το 2017 κυκλοφόρησε το αυτοβιογραφικό The sober diaries το οποίο έλαβε διθυραμβικές κριτικές. Το πράσινο σημειωματάριο είναι το πρώτο της μυθιστόρημα το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει σε 29 χώρες.

Για να μάθετε περισσότερα: clarepooley.com