Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Πριν λίγες μέρες ολοκλήρωσα ένα βιβλίο που περίμενα καιρό. Από πέρυσι που διάβασα το «Σχολομαντείο Μάθημα Πρώτο – Θανάσιμη εκπαίδευση» περίμενα πως και πως την εξέλιξη της ιστορίας. Η γραφή της Νόβικ πραγματικά μου αρέσει τόσο πολύ. Κάθε φορά προσαρμόζεται στην ιστορία που γράφει και παίρνει το ανάλογο ύφος. Έτσι, δεν πρόκειται να σου φανεί ποτέ ξένη μια φράση στο στόμα των ηρώων της! Αυτό ακριβώς συμβαίνει και στα βιβλία της σειράς «Σχολομαντείο». Οι ήρωες είναι δεκαεφτάχρονα παιδιά και ακούγονται ακριβώς έτσι. Μόνο που δεν είναι μόνο παιδιά. Είναι και μάγοι. Κάποιοι από αυτούς αρκετά ισχυροί μάλιστα, όπως για παράδειγμα η Ελ, ή όπως τη βάφτισε η μητέρα της Γκαλάντριελ!
Ναι, το μυαλό σας ξέρω ότι πάει στο γνωστό ξωτικό από τη Μέση Γη, το χαρακτήρα που δημιούργησε ο Τόλικν. Πολύ σωστά πάει εκεί, μιας και από αυτή ακριβώς τη Γκαλάντριελ εμπνεύστηκε η μητέρα της Ελ για να ονοματίσει την κόρη της. Εκείνη βέβαια αποφεύγει να συστήνεται με αυτό το όνομα, ακριβώς για να μην εγείρει σχόλια από τους συνομιλητές της. Προτιμάει το Ελ που είναι και πιο σύντομο.
Τώρα τι να πω και τι να αφήσω απ’ έξω!; Πρόκειται για το δεύτερο βιβλίο της σειράς και φυσικά δε θέλω να αποκαλύψω τίποτα, σε περίπτωση που δεν έχετε διαβάσει το πρώτο. Οπότε θα προσπαθήσω όσο το δυνατόν αποφύγω τα σπόιλερ. Αυτό που μπορώ να πω είναι πως συνεχίζει ακριβώς από το σημείο που τελείωσε το πρώτο βιβλίο. Η εισαγωγή νέων πρωτοετών στο Σχολομαντείο προκαλεί μια κάποια αναστάτωση, καθώς μαζί με τους πρωτοετείς έρχεται και ένα μήνυμα για την Ελ. Ένα μήνυμα που κανείς δεν περίμενε, ειδικά εφόσον δεν περίμενε κάποιον πρωτοετή η ίδια η Ελ. Αδέρφια δεν έχει και δεν είναι ότι γνώριζε κάποιο άλλο παιδί που θα μπορούσε να φοιτήσει στο Σχολομαντείο για να το περιμένει. Είναι όμως και το ίδιο το μήνυμα που βάζει σε σκέψεις την Ελ και προσπαθεί να καταλάβει τι μπορεί να σημαίνει.
Όμως αυτή η χρονιά είναι πολύ σημαντική, τόσο για την Ελ, όσο και για τον Ωρίωνα Λέικ, αλλά και τους άλλους τελειόφοιτους του Σχολομαντείου. Κανείς δεν ξέρει τι τους περιμένει αυτή τη χρονιά, μιας και η προηγούμενη ήδη ήταν αρκετά περίεργη και διαφορετική. Ελπίζουν μόνο πως η μέρα αποφοίτησης που τους περιμένει θα είναι καλύτερη από ότι παλιότερες χρονιές. Μέχρι τότε όμως δεν μπορούν να γνωρίζουν το τους περιμένει, οπότε και πρέπει να προετοιμαστούν καταλλήλως.
Και κάπως έτσι ο αναγνώστης επιστρέφει στους περίεργους και επικίνδυνους διαδρόμους του Σχολομαντείου και προσπαθεί να καταλάβει τις νέες ισορροπίες. Ήδη από τις πρώτες σελίδες αρχίζει να αναρωτιέται τι μπορεί να κρύβεται στις επόμενες, μιας και η αρχή γίνεται από δύο χάρτες που σκοπό έχουν να μας δώσουν περισσότερα στοιχεία για τη δομή του Σχολομαντείου. Οι χάρτες συνοδεύονται από σημειώσεις που έχουν να κάνουν είτε με στοιχεία από το προηγούμενο βιβλίο είτε με καινούρια στοιχεία που θα δούμε στο δεύτερο βιβλίο. Και όντως βλέπουμε κάποιες καινούριες αίθουσες που είτε έχουν να κάνουν αποκλειστικά με τους τελειόφοιτους, είτε με κάτι τελείως διαφορετικό.
Και κάπως έτσι, γεμάτο περιπέτεια και μεγαλεπήβολα σχέδια, το Σχολομαντείο κλείνει τις πύλες του με εμάς μέσα και μας βάζει στο στίβο των τελειόφοιτων. Επιλέγουμε μαθήματα και περιφερόμαστε στις τάξεις του από τα πιο ψηλά πατώματα και το Αναγνωστήριο μέχρι τους πιο χαμηλούς ορόφους και τις αίθουσες σεμιναρίων των τελειόφοιτων, αυτές στις οποίες κανείς δε θέλει να κατευθυνθεί ολομόναχος!
Κι αν σας άρεσε το ταξίδι στη μαγική αυτή ακαδημία, ετοιμαστείτε για ένα ακόμα. Το δεύτερο βιβλίο τελειώνει με ένα μεγάλο ερωτηματικό που μας προετοιμάζει για τη συνέχεια, για την οποία έχω ήδη μια – δυο θεωρίες. Το μόνο άσχημο της υπόθεσης είναι ότι θα πρέπει να περιμένω κανένα χρόνο για να μάθω ποια από τις θεωρίες μου επιβεβαιώνεται, αν το κάνει κάποια! Σίγουρα όμως περιμένω κάτι μεγάλο, ένα γκραν φινάλε!
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Η Ναόμι Νόβικ (Naomi Novik) γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και μεγάλωσε ακούγοντας πολωνέζικα παραμύθια και διαβάζοντας Τόλκιν (ήδη από 6 ετών). Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία και στη συνέχεια αποφοίτησε από το Τμήμα Ηλεκτρονικών Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Κολούμπια. Το πρώτο της μυθιστόρημα, Ο Δράκος της Αυτού Μεγαλειότητας, εκδόθηκε το 2006 και μεταφράστηκε σε 23 γλώσσες. Κέρδισε το βραβείο John W. Campbell για τον Καλύτερο Νέο Συγγραφέα καθώς και τα βραβεία Compton Crook και Locus για το Καλύτερο Πρώτο Μυθιστόρημα. Ζει στη Νέα Υόρκη. Επίσης το 2016 τιμήθηκε με το βραβείο Nebula για το μυθιστόρημα Uprooted.
