Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

 

Ήταν ώρα να διαβάσω ένα ρομαντικούλι και πάλι και μιας και είχαμε ήδη κάνει κάποια πλάνα με τα κορίτσια μου, τις αγαπημένες μου πριγκίπισσες Μένια, Βάσω, Μαριλένα, Γεωργία και Ιουλία, πιάσαμε το πρώτο βιβλίο της τριλογίας τους Τέξας! Αν δεν το καταλάβατε λοιπόν, το βιβλίο αυτό όπως και τα επόμενα δύο λαμβάνουν χώρα στην αφιλόξενη γη του Τέξας. Βρισκόμαστε λοιπόν στην Άγρια Δύση, τότε που οι κακοποιοί και οι εγκληματίες τριγυρνούσαν ελεύθεροι και οι περισσότεροι άντρες, έφηβοι ή ακόμα και κληρικοί, κυκλοφορούσαν με ένα όπλο ζωσμένο πάνω τους.

Ο Αμερικανικός Εμφύλιος Πόλεμος ανάμεσα στους Βόρειους και τους Νότιους έχει τελειώσει εδώ και καμιά δεκαετία και έχει αφήσει πίσω του πολλά σημάδια. Οι Βόρειοι κέρδισαν τον πόλεμο και κατάργησαν τη δουλεία, όμως δεν έμειναν εκεί. Πολλοί από αυτούς ανέλαβαν τις πλούσιες φυτείες του Νότου. Αυτό συνέβη και στην περίπτωση της Αμίλια Κάρσον. Πριν τον πόλεμο ζούσε με τους γονείς της και τις δύο μεγαλύτερες αδερφές της στη φυτεία τους στη Τζόρτζια. Η ζωή ήταν ήσυχη μέχρι τον πόλεμο. Εκείνα τα χρόνια έχασε σχεδόν όλη την οικογένειά της. Μόνο η μητέρα της επέζησε και η ζωή τους δεν ήταν πλέον η ίδια. Γι’ αυτό και η Αμίλια θέλοντας επιτέλους να ξεφύγει από τις βάρβαρες αναμνήσεις του πολέμου έβαλε αγγελία με σκοπό το γάμο. Αυτό ήταν που την έφερε στο Φορτ Γουόρθ εκείνη την ημέρα. Περίμενε ότι στο σταθμό του τρένου θα συναντούσε τον μέλλοντα σύζυγό της, Ντάλας Λι. Αντ’ αυτού όμως συνάντησε τον αδερφό του τον Χιούστον

Ο Χιούστον δεν θα βρισκόταν στο σταθμό αν ο Ντάλας δεν είχε σπάσει το πόδι του λίγες μέρες νωρίτερα. Όμως δεν είχε άλλη επιλογή ώστε να συμμορφωθεί με την επιθυμία του αδερφού του. Το ταξίδι από το ράντσο του Ντάλας μέχρι το Φορτ Γουόρθ ήταν τρεις με τέσσερις εβδομάδες δρόμος και δεν υπήρχε περίπτωση να επιτρέψει σε κάποιον άλλον άντρα να πάει να φέρει τη νύφη του αδερφού του. Έπρεπε να προστατέψουν την τιμή της και τα δυο αδέρφια ήξεραν ότι δεν υπήρχε κίνδυνος να ερωτευτεί τον Χιούστον η νύφη. Αφενός ο Χιούστον ήταν αρκετά λιγομίλητος και απόμακρος, ειδικά μετά τον πόλεμο. Αφετέρου, κανένας δεν περίμενε ότι ο τραυματισμός που σημάδεψε την μία πλευρά του προσώπου του και αρκετό από το σώμα του θα έφερνε κάποιο θετικό συναίσθημα στην κυρία Κάρσον.

Κανένας δεν μπόρεσε όμως να προβλέψει τα συναισθήματα που θα δημιουργούνταν στην καρδιά του ίδιου του Χιούστον. Από όταν γύρισε από τον πόλεμο, έμενε πάντα στις σκιές γιατί ήξερε ότι η όψη του πιθανότατα θα τρόμαζε τους γύρω του. Όμως αυτή η γυναίκα δεν έμενε μακριά του ούτε έδειχνε να φοβάται ή να απεχθάνεται την όψη του. Έκανε υπομονή μέχρι να καταφέρουν να φτάσουν στο ράντσο και να γίνει ο γάμος. Μετά ήξερε ότι θα είναι ασφαλής μακριά τους.

Συμπάθησα τόσο πολύ τον Χιούστον! Όταν ο πατέρας του του πήρε αυτόν και τον Ντάλας μαζί του στον πόλεμο ήταν και τα δυο παιδιά! Ο Χιούστον ήταν μόλις 12 ετών και ο Ντάλας 1-2 χρόνια μεγαλύτερος. Ήταν τόσο σκληρό και για τους δύο όμως, καθώς ήταν τελείως διαφορετικοί χαρακτήρες, αντέδρασαν διαφορετικά σε όλα αυτά που ζούσαν. Ο τραυματισμός του Χιούστον ήταν βάναυσος για ένα τόσο μικρό παιδί, όμως δυστυχώς, αυτά έχει ο πόλεμος. Αυτό ήταν και το στοιχείο στο οποίο βάσισε την πλοκή της η συγγραφέας. Από τη μία έχουμε μια μορφή του γνωστού παραμυθιού της Πεντάμορφης και του Τέρατος που ακολουθεί το ρομάντζο του Χιούστον και της Αμίλια. Από την άλλη έχουμε τον πόλεμο και όσα συνέβησαν εκεί, τα τραύματα που άφησε στα δυο αδέρφια και τις ενοχές που είχαν, πιστεύοντας πως ο καθένας τους είχε με τον τρόπο του προδώσει τον αδερφό του. Ευτυχώς που υπήρχε ο τρίτος και μικρότερος αδερφός, ο Όστιν, που κατάφερε έστω και με την ύπαρξή του, να του βοηθήσει να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα μέσα τους, αλλά και για ολόκληρη την οικογένεια!

Ανυπομονώ να συνεχίσουμε με τα επόμενα βιβλία της τριλογίας γιατί θέλω τόσο πολύ να διαβάσω τις ιστορίες του Ντάλας και του Όστιν. Μπορεί ο Ντάλας να μην ήταν από τους αγαπημένους μου χαρακτήρες στην αρχή, αλλά κατάφερε να μπει κι αυτός στην καρδιά μου. Δεν ήταν επ’ ουδενί ο σκληρός άντρας που φαντάστηκα.

 

Εκδόσεις Elxis

 

Website / Facebook / Twitter / Instagram