Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Το «SoftEarth» είναι ένα «φιλοσοφικό μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας» όπως γράφει και στο εξώφυλλό του. Κι αυτό δεν είναι να το παίρνει κανείς αψήφιστα. Όσοι διαβάζουμε ιστορίες επιστημονικής φαντασίας ή όσοι βλέπουμε ταινίες ή σειρές επιστημονικής φαντασίας, έχουμε στο νου μας ότι υπάρχει τουλάχιστον ένα φιλοσοφικό κομμάτι σε αυτό που παρακολουθούμε ή διαβάζουμε. Το «SoftEarth» δεν είναι έτσι. Είναι ουσιαστικά βασισμένο στη φιλοσοφία και με βάση αυτή και τις φιλοσοφικές συζητήσεις των ηρώων του βλέπουμε πως εξελίσσεται η ιστορία.
Το βασικό ερώτημα που θέτει ο συγγραφέας στον ήρωά του είναι αν θα ακολουθήσει το ηθικό ή το νόμιμο και από τι θα εξαρτηθεί αυτή του η απόφαση. Ο Εύπολις είναι μια ιδιοφυία. Ένας επιστήμονας που έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει έρευνα στον τομέα του, να δημοσιεύει τα ευρήματά του και να χαίρει του σεβασμού της επιστημονικής κοινότητας. Όλα αυτά σε επαγγελματικό επίπεδο, γιατί σε προσωπικό επίπεδο δεν τα πάει και τόσο καλά. Ο ίδιος λέει πως έχει πάρει κάποια κιλά τελευταία που προσπαθεί να αντιμετωπίσει με το περπάτημα, κάθε φορά που επισκέπτεται το θείο του τον Ζήνωνα. Οι γονείς του δε ζουν πια, κι έτσι εκείνος είναι η μόνη οικογένεια που έχει. Όμως ο Εύπολις είναι και ερωτευμένος με μια κοπέλα, δυστυχώς όμως χωρίς ανταπόκριση. Η Δανάη τον επισκέπτεται πολύ συχνά, μιας και τη βοηθάει σε κάποιες εργασίες της. Όμως εκείνη τον θεωρεί φίλο της και δεν τον βλέπει ερωτικά.
Κάποια στιγμή, μια επαγγελματική πρόταση γίνεται στον Εύπολη. Θα πρέπει να σκεφτεί και να αποφασίσει αν θέλει να πάρει μέρος στον εγχείρημα που ονομάζεται «SoftEarth». Πρόκειται για έναν εικονικό Παράδεισο, όπου υπάρχουν ηλεκτρονικοί άνθρωποι αλλά και βιολογικοί. Η «SoftEarth» είχε φτιαχτεί για να ερευνηθεί αν οι ηλεκτρονικοί άνθρωποι μπορούν να αποκτήσουν συνείδηση, όμως χρησιμοποιείται και σε περιπτώσεις ασθενών που υποφέρουν από κάποια θανατηφόρα ασθένεια. Αν το επιλέξουν, μπορούν να συνεχίσουν τη ζωή τους στον εικονικό αυτό κόσμο. Ο Εύπολις καλείται να αποφασίσει αν θα καταγγείλει τη «SoftEarth» ως κάτι παράνομο ή αν θα δουλέψει στο μεγαλεπήβολο αυτό σχέδιο.
Πέρα από την επιλογή για το ηθικό ή το νόμιμο, ο συγγραφέας θέτει κι άλλα ερωτήματα. Όπως για παράδειγμα, ως που είναι κάποιος ικανός ή αποφασισμένος να φτάσει για τον έρωτα, για την οικογένεια ή γενικά για τους ανθρώπους που αγαπάει; Ποιο είδος κοινωνίας είναι το πιο «σωστό»; Μπορούνε οι άνθρωποι να συνεργαστούνε και να συνυπάρξουν σε μια κοινωνία σαν τη Πολιτεία του Πλάτωνα; Ή μήπως θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που θα θέλουν να ελέγχουν τα πάντα και να υπερέχουν σε ισχύ όλων; Μπορεί η απληστία να εξαλειφθεί ή πάντα θα καταδυναστεύει τον άνθρωπο;
Αν δεν είχατε κάποια επαφή με τη φιλοσοφία μέχρι τώρα ή αν για παράδειγμα δεν είναι κάτι που σας ενδιαφέρει, ενδεχομένως να σας δυσκολέψει το συγκεκριμένο βιβλίο, μιας και η φιλοσοφία είναι η ραχοκοκαλιά του και είναι πολλές οι φιλοσοφικές συζητήσεις των ηρώων. Αν πάλι η φιλοσοφία είναι το φόρτε σας, τότε θα το απολαύσετε σίγουρα! Ο συγγραφέας φαίνεται να έχει εξαιρετική επαφή με το θέμα και δίνει σίγουρα πολλή τροφή για σκέψη.
Στο κομμάτι της επιστημονικής φαντασίας τώρα, έχει γίνει πολύ καλή δουλειά με τη δημιουργία αυτής της ουτοπίας. Ο πραγματικός κόσμος, όπως τον βλέπουμε στο βιβλίο, φαίνεται να έχει επηρεαστεί πολύ από τους ιούς των τελευταίων ετών και είναι το κομμάτι που τονίζεται στο μέλλον. Κάθε τόσο ένας καινούριος ιός ανακαλύπτεται και εφαρμόζεται καραντίνα. Βέβαια, εξυπηρετεί και την πλοκή, μιας και η επιλογή της ηλεκτρονικής και μόνο παρουσίας των ανθρώπων, έναντι της φυσικής παρουσίας, επιτρέπει την ύπαρξη της «SoftEarth». Δε με ξένισε καθόλου η σκέψη ότι στο μέλλον θα ζούμε όλο και περισσότερες πανδημίες. Άλλωστε και η Hanya Yanagihara στο τρίτο μέρος του νέου της βιβλίου «Προς τον Παράδεισο» την ίδια παραδοχή κάνει. Δεν ξέρω αν είναι τρομακτική σαν σκέψη. Άλλωστε είναι πολλά τα σενάρια για το μέλλον της ανθρωπότητας και μέχρι τώρα το επικρατέστερο είναι η καταστροφή του πλανήτη και των φυσικών πόρων λόγω της ανθρώπινης παρέμβασης. Αυτό το μήνα διάβασα δύο βιβλία που έβλεπαν ένα διαφορετικό μέλλον!
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
O Σωτήρης Κατσιµίχας γεννήθηκε το 1969 στην Παιανία Αττικής. Είναι Δρ. Μηχανολόγος Μηχανικός. Σπούδασε στη σχολή Μηχανολόγων Μηχανικών του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου (1987 – 1992) και στο Imperial College of Science, Technology and Medicine, στο Λονδίνο (1993 – 1998) ως διδακτορικός φοιτητής και Research Assistant. Το 1999 ξεκίνησε να εργάζεται στη Θερµογκάζ ΑΕ, µία εισαγωγική, εµπορική και τεχνική εταιρεία µε ειδίκευση στις τεχνολογίες θέρµανσης και ψύξης, αρχικά ως υπεύθυνος πωλήσεων και τεχνικός διευθυντής. Από το 2005 είναι Διευθύνων Σύµβουλος και πρόεδρος του Δ. Σ. της Θερµογκάζ ΑΕ. Διετέλεσε, από το 2010 ως το 2019, Γενικός Γραµµατέας της Ένωσης Ελληνικών Επιχειρήσεων Θέρµανσης και Ενέργειας (ΕΝ. Ε. ΕΠΙ. Θ. Ε. ). Έχει συµµετάσχει στη συγγραφή ΤΟΤΕΕ και τεχνικών κειµένων. Είναι έγγαµος και έχει 4 παιδιά.
