Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Βρισκόμαστε στο έτος 1958 και μεταφερόμαστε στο Σκοτεινό της Κρήτης, ένα χωριό, ή έναν οικισμό αν θέλετε, σχετικά απομονωμένο από τις πόλεις του νησιού. Εκεί γνωρίζουμε τον Χρήστο, έναν αρχαιολόγο που επισκέπτεται την περιοχή μαζί με έναν καθηγητή και τρεις συμφοιτητές του. Έχουν έρθει όλοι μαζί από τη Γερμανία για να ερευνήσουν το Σπήλαιο της Αγίας Παρασκευής, ένα από τα πιο παλιά γνωστά σπήλαια. Ο καθηγητής τους, κύριος Φορ, φαίνεται να γνωρίζει ήδη αρκετά για το σπήλαιο. Η παρέα τους είναι αρκετά δεμένη, αφού ουσιαστικά πρόκειται για δύο ζευγάρια. Το ένα είναι ο Χρήστος και η Τέα και το άλλο είναι ο Φάουστ και η Ασημίνα. Έτσι όταν φτάνουν στο χωριό, χωρίζονται σε τρία σπίτια για να είναι όλοι τους άνετα.
Ο Χρήστος είναι ένας άνθρωπος που υποφέρει από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, όμως είναι και ένας άνθρωπος που βρίσκεται κοντά στο Θεό λόγω της πίστης του. Του αρέσει να παρακολουθεί την καθημερινή λειτουργία στο ναό της Αγίας Παρασκευής. Κάποια στιγμή μάλιστα θα αναλάβει και το ρόλο του ψάλτη. Όταν όμως κατεβαίνει στο σπήλαιο, τουλάχιστον μέχρι εκεί όπου μπορεί να φτάσει, αρχίζει να μπλέκει την πραγματικότητα με τη φαντασία. Τα όσα βλέπει εκεί δεν μπορεί να υπάρχουν, αφού είναι ο μόνος από την παρέα τους που τα βλέπει. Η σχέση του με την Τέα και τους φίλους του κλονίζεται όταν η συμπεριφορά του αρχίζει να γίνεται πολύ πιο περίεργη από αυτό που είχαν συνηθίσει. Όμως ο Χρήστος ξέρει ότι όλα αυτά δεν είναι παραισθήσεις. Ξέρει ότι όλα αυτά τα δύσμορφα πλάσματα είναι οι δαίμονες που συνεχίζουν το έργο τους στη γη και τρέφονται από τους ανθρώπους που αποπλανούν. Το κακό έχει διεισδύσει πολύ βαθιά και είναι πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ξεριζωθεί.
Ο συγγραφέας καταπιάνεται με την πάλη ανάμεσα στο καλό και στο κακό, την αιώνια διαμάχη και τα θολά της όρια. Το πόσο αδύναμος είναι ο άνθρωπος απέναντι στις ανώτερες δυνάμεις και πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να παρασυρθεί από το κακό. Μέσα μας υπάρχει και καλό και κακό και το θέμα είναι πιο από τα δύο θα υπερισχύσει, προς τα που θα γείρει η πλάστιγγα. Ποια επιλογή θα κάνουμε. Η ζωή μας άλλωστε, το ποιοι είμαστε είναι το σύνολο των επιλογών μας. Και νομίζω ότι ουσιαστικά αυτό ήθελε και ο συγγραφέας να μας πει.
Ενδιαφέρον είχε και η προσέγγιση του συγγραφέα απέναντι στην εκκλησία και τους «εκπροσώπους του Θεού στη γη», θέλοντας έτσι να μας δείξει ότι κανένας δεν είναι στο απυρόβλητο, ότι όλους μας ορίζει η πίστη μας και η επιλογή μας να παραμείνουμε πιστοί σε αυτή ή να αφεθούμε στην ευκολία που μας παρουσιάζει το κακό. Εκτός από την πίστη, ο συγγραφέας μιλάει και για το όπλο του κακού, που δεν είναι άλλο από τον φόβο. Όσοι πιστεύουν και δεν φοβούνται το κακό, δεν κινδυνεύουν να παρασυρθούν.
Μέσα από αυτό το σκοτεινό θρησκευτικό μυθιστόρημα, ο αναγνώστης θα βυθιστεί στα κατάβαθα της ψυχής τους πρωταγωνιστή, ίσως και της δικής του. Θα χαθεί ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως, τον πειρασμό και την πίστη και θα μάθει τη δύναμη και τη σημασία της συγχώρησης.
Πολλά τα θέματα προς συζήτηση που προκύπτουν από ένα τόσο μικρό βιβλίο. Θολά τα όρια της πραγματικότητας και της υπόστασης που σκιαγραφεί ο συγγραφέας βάζοντάς μας στη διαδικασία της εσωτερικής αναζήτησης των δικών μας ορίων. Πόσα θα δεχόμαστε. Πόσα θα συγχωρούσαμε.
Λίγα λόγια για τη συγγραφέα
Ο Χρήστος Μαργέτας γεννήθηκε το 1996 στο Ηράκλειο της Κρήτης, όπου κι εξακολουθεί να ζει. Σπούδασε πληροφορική και εργάζεται ως ναυαγοσώστης, ενώ ασχολείται με τη μουσική, τη σχεδίαση χαρτών και εξωφύλλων για μυθιστορήματα κάθε είδους. Το πάθος του να επισκέπτεται κάθε μορφή της φύσης τον οδήγησε στην ενασχόληση με τη φωτογραφία.
Ανέκαθεν ένιωθε πως η ζωή του θα έπρεπε να βρίσκεται σε μια διαφορετική εποχή.
Σε μια σκοτεινή εποχή.
Σε μια εποχή όπου η φαντασία, το μυστήριο κι ο τρόμος θα οργίαζαν στη Γη. Και κάπως έτσι, μέσα σε όλο αυτό το χάος των συναισθημάτων, δημιουργήθηκε η ανάγκη του για συγγραφή.
