Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

Το Νυμφαίο είναι ένας «διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός» κοντά στο Αμύνταιο της Φλώρινας. Σε εκείνα τα μέρη, όπως και σε αρκετά άλλα στην Ελλάδα και τις γύρω Βαλκανικές πόλεις, κατοικούν απόγονοι των Βλάχων, που ίδρυσαν χωριά και οικισμούς όπως αυτός του Νυμφαίου. Τα χωριά αυτά και οι κάτοικοί τους διατηρούν σε αρκετά μεγάλο βαθμό, ακόμα και σήμερα αν όχι αυτούσια, αλλά σίγουρα σε μεγάλο βαθμό τους ιδιωματισμούς της Βλάχικης γλώσσας. Τα περισσότερα από τα διηγήματα τη «Κερκόπορτας» λαμβάνουν χώρα στο αρχοντικό Νυμφαίο ή σε ανθρώπους που κατάγονται από εκεί. Ο χρονικός ορίζοντας των διηγημάτων είναι τα χρόνια της χούντας μεταφέροντας έτσι τον αναγνώστη στο παρελθόν, εκεί που ακόμα έλειπαν οι σύγχρονες ανέσεις, οι άνθρωποι ήταν πιο αυθεντικοί και ο αέρας της Ελληνικής επαρχίας φυσούσε παντού στη χώρα.

Η εποχή από μόνη της έχει μια μαγεία. Θυμίζει περασμένα καλοκαίρια στο χωριό. Κουτσομπολιά και συζητήσεις για τη ζωή των συγχωριανών, το μέλλον, το παρόν, το παρελθόν, όλα αυτά για τα οποία θεωρεί κανείς ότι μπορεί να μιλήσει και να σχολιάσει, ακόμα κι αν δεν έχει καμία σχέση με τα γεγονότα που συζητιούνται ή δεν τον αφορούν. Κάπως έτσι όμως δεν ήταν πάντα στα χωριά;

Ιστορίες αγάπης και έρωτα, από εκείνες που κρατάνε χρόνια και οδηγούν σε έναν ευτυχισμένο γάμο, πραγματικά ή για τα μάτια του κόσμου, και στη δημιουργία οικογένειας. Ιστορίες παράνομων ερώτων που δε βρήκαν ανταπόκριση, ή που αν βρήκαν, έζησαν μόνο για λίγο το όνειρο και μετά κρύφτηκαν στη σκιά για λόγους που μόνο λίγοι ξέρουν. Ιστορίες για μεγάλες φιλίες. Ιστορίες για προδοσίες που έγιναν πρόσφατα ή πριν από χρόνια.

Το μεγαλύτερο μέρος των διηγημάτων αναφέρεται στο ίδιο χωριό, το Νυμφαίο και στους ίδιους περίπου ανθρώπους. Οι ίδιες οικογένειες είναι που φιγουράρουν στις σελίδες τους και γνωστοί ήρωες παίρνουν τη σκυτάλη από τη μία ιστορία στην άλλη. Φαίνεται δε, πως υπάρχει μια χρονική σύνδεση, ή αν θέλετε εξέλιξη της ιστορίας, από το πρώτο διήγημα μέχρι το τελευταίο που υπάρχει σε αυτή την ενότητα. Έτσι ο αναγνώστης έχει την αίσθηση ότι γνωρίζει τους ήρωες και θέλει να μάθει περισσότερα για αυτούς. Έπειτα έρχονται δυο λόγια για τη Βλάχικη γλώσσα, με την οποία έρχεται σε επαφή ο αναγνώστης και ένα δισέλιδο γλωσσάρι με τη «μετάφραση» των ιδιωματισμών που συναντά στο κείμενο. Είναι πολύ ενδιαφέρον ο τρόπος που μιλάει για τη γλώσσα η συγγραφέας γιατί φέρνει στο νου ιστορίες των παιδικών της χρόνων.

Τα επόμενα δύο διηγήματα είναι τελείως διαφορετικά με την αρχική ιστορία, όμως εξελίσσονται στην ίδια πάνω κάτω εποχή και στα ίδια μέρη. Μόνο που οι ήρωες είναι άλλοι, όπως και οι έγνοιες τους.

Εκδόσεις Ελκυστής

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Μαίρη Βλάχου γεννήθηκε και μεγάλωσε σ τη Θεσσαλονίκη. Αποφοίτησε από το τμήμα της Αγγλικής Φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής του Α.Π.Θ. Έζησε για λίγο στο Λονδίνο, όπου μετεκπαιδεύτηκε στην παιδαγωγική της σχολικής τάξης μέσα από την οποία ζει και αναπνέει και προσπαθεί να μετουσιώνει σε πράξη τα μικρά και μεγάλα όνειρα των μαθητών της. Η οργάνω ση και η επιμέλεια θεατρικών παραστάσεων και εκπαιδευτικών δρώμενων την οδήγησε σταδιακά σ τον χώρο της πεζογραφίας που πάντα έκρυβε μέσα της. Μιλάει ακόμη γαλλικά και ιταλικά και έχει επιμορφωθεί σε ζητήματα ψυχολογίας της τάξης, μαθησιακών δυσκολιών και διαχείρισης κρίσεων.