Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου
Ο Βαγγέλης Γιαννίσης είναι ένας από τους συγγραφείς που αγαπώ να διαβάζω και φυσικά προμηθεύομαι κάθε βιβλίο του. Έχω μια παραπάνω προτίμηση στα βιβλία με ήρωα τον Άντερς Οικονομίδη, αλλά και τα εκτός σειράς του δε με έχουν απογοητεύσει. Αυτή τη φορά, έρχεται με ένα βιβλίο εκτός σειράς που μου άρεσε πολύ. Πρόκειται για μια υπόθεση που συντάραξε την Ελευσίνα πριν από μερικές δεκαετίες. Πρόσφατα, νέα στοιχεία ήρθαν στο φως. Ένας συγγραφέας αναλαμβάνει να ακολουθήσει το νήμα και να εξιχνιάσει την υπόθεση.
Έχουν περάσει πλέον τριάντα χρόνια από την εξαφάνιση του έφηβου Ηλία, όταν ο αδερφός του, ο Θέμης Αδάμ, ένας έγκριτος δημοσιογράφος και συγγραφέας, επιστρέφει στα πάτρια εδάφη της Ελευσίνας για να παρευρεθεί στην κηδεία του πατέρα του που αυτοκτόνησε. Είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τον Θέμη Αδάμ, να εγκατασταθεί στο πατρικό του, να το επισκευάσει κιόλας αν χρειάζεται και από εκεί να γράψει ένα βιβλίο με την ιστορία της εξαφάνισης του αδερφού του. Ήρθε ο καιρός να αντιμετωπίσει το παρελθόν και όλα όσα χώρισαν την οικογένειά του. Και αυτό είναι το βιβλίο που διαβάζουμε, το βιβλίο του Θέμη Αδάμ για τον αδερφό του, μέσα στο βιβλίο του Βαγγέλη Γιαννίση.
Ο συγγραφέας του συγγραφέα, μας πηγαίνει πίσω στον Αύγουστο του 1988 και λιγάκι πιο πίσω και μας συστήνει την οικογένειά του και φυσικά τον δίδυμο αδερφό του τον Ηλία. Τα δυο αγόρια έμοιαζαν τόσο πολύ κι όμως ήταν τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Μαθαίνουμε για τη μέρα που εξαφανίστηκε ο Ηλίας και πως αντέδρασε η οικογένειά του σε αυτό το γεγονός. Πως έψαξαν να τον βρουν, πως μίλησαν στην αστυνομία που δεν κατάφερε να κάνει και πολλά και πως σιγά σιγά τα ίχνη του χάθηκαν μες στο χρόνο. Τώρα πλέον, μετά την αυτοκτονία του πατέρα τους, ο Θέμης θέλει να κάνει μια καινούρια αρχή και να κλείσει παλιούς λογαριασμούς.
Ο Γιαννίσης χρησιμοποιεί αυτό το έξυπνο τέχνασμα για να τραβήξει την προσοχή του αναγνώστη, ο οποίος δε θέλει και πολύ για να βυθιστεί στην ιστορία. Οι περισσότεροι γνωρίζουμε πως είναι να μεγαλώνει κανείς σε μια μικρή κοινωνία όπως ήταν αυτή της Ελευσίνας του 1988. Μπορούμε να καταλάβουμε πως μπορεί να ένιωσε ο μικρός Θέμης όταν εξαφανίστηκε ο αδερφός του, τι μπορεί να άκουγε στο σχολείο, ποιων οι συμπεριφορές μπορεί να άλλαξαν απέναντί του. Όπως μπορούμε και να καταλάβουμε πόσο κακό έκανε στην οικογένειά του η έκθεση της εξαφάνισης σε πανελλαδικό επίπεδο από εκείνη την εκπομπή. Το πόσο εύκολο είναι κάποιος να φτάσει σε λανθασμένα συμπεράσματα και να καταστρέψει ζωές, χωρίς να έχει ουσιαστικά στοιχεία. Ένα από τα μεγάλα προβλήματα που προκαλεί η τηλεόραση λοιπόν, είναι και το πόσο εύκολα δικάζεται κάποιος από την κοινή γνώμη με βάση κάποιες εικασίες και μόνο. Πόσο εύκολα μπορεί κάποιος να μείνει στο μυαλό των ανθρώπων ως δολοφόνος, απλά και μόνο γιατί έγινε μια εικασία σε κάποια δημοφιλή εκπομπή στην τηλεόραση. Το πόσο εύκολα κρίνει και καταδικάζει η κοινή γνώμη χωρίς στοιχεία και χωρίς ουσιαστικά να την ενδιαφέρει η αλήθεια. Το εύκολο θύμα. Ο πιο προφανής θύτης.
Ο Γιαννίσης πλάθει τον Ηλία, ένα παιδί με ειδικές ανάγκες, για να χτυπήσει ένα καμπανάκι. Πόσο λίγα ξέρουμε γι’ αυτά τα παιδιά. Πόσο λίγο τα καταλαβαίνουμε. Πόσο εύκολο είναι να τα παρεξηγήσουμε, να κακιώσουμε απέναντί τους γιατί δεν μπορούμε να χειριστούμε τις καταστάσεις που προκύπτουν από την ανάγκη για φροντίδα ενός τέτοιου παιδιού. Επειδή δεν μπορούμε να τα συναναστραφούμε. Και κάπως έτσι, σιγά σιγά, αποδομεί τις οικογενειακές σχέσεις και ρίχνει φως σε κρυμμένα μυστικά. Το βιβλίο που γράφει ο Θέμης Αδάμ, κινείται σε μια συγκεκριμένη κατεύθυνση. Κατονομάζει τον ένοχο και τον κατηγορεί για πολλά σφάλματα. Το βιβλίο του Βαγγέλη Γιαννίση όμως αποκαλύπτει την πραγματική αιτία της εξαφάνισης αλλά και όλη τη σαπίλα και τη βρωμιά που κρύβεται από πίσω.
Όχι, δεν μπορώ να δικαιολογήσω κάποιον που αφαίρεσε μια ζωή σαν ψυχρός εκτελεστής. Μπορώ όμως να πω μπράβο στο Βαγγέλη για το βιβλίο που έγραψε.
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
