«Κάποτε υπήρχαν λύκοι» από την Charlotte McConaghy #BookReview

Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

Όταν διάβασα το «Πριν χαθούν τα πουλιά» κατάλαβα ότι η συγγραφέας είχε περισσότερα να πει, από το γεγονός ότι καταστρέφουμε τον πλανήτη μας. Το ίδιο σκεπτικό ακολουθεί κι εδώ, όπου μας μεταφέρει σε τρεις διαφορετικές χώρες, με διαφορετικούς ανθρώπους που έχουν διαφορετικές αντιλήψεις και που όμως μας θυμίζουν πως υπάρχουν οι ίδιοι άνθρωποι παντού.

Οι λύκοι, όπως και πολλοί άλλοι θηρευτές, έχουν κυνηγηθεί από τους ανθρώπους με διάφορες δικαιολογίες. Στην περίπτωση των λύκων, που το φυσικό τους περιβάλλον είναι πιο κοντά σε οικιστικές περιοχές απ’ ότι για παράδειγμα τα λιοντάρια, η δικαιολογία ήταν η προστασία των ανθρώπων και των οικόσιτων ζώων ή των κοπαδιών που εκτρέφονται από τους κατοίκους σε αυτές τις περιοχές. Στα Χάιλαντς της Σκοτίας, οι άνθρωποι εδώ και χρόνια έχουν κυνηγήσει και αφανίσει τους λύκους από τη γη τους, για να προστατεύσουν τα αιγοπρόβατα και τις αγελάδες τους, την περιουσία τους δηλαδή, αλλά και τους ίδιους. Όμως αυτό σημαίνει ότι τα ελάφια κινούνται ελεύθερα στην περιοχή χωρίς τον φόβο του θηρευτή. Έτσι, μένουν στο ίδιο μέρος μέχρι να μην υπάρχει πια τροφή. Προκαλούν όμως την καταστροφή της χλωρίδας σε εκείνη την περιοχή, μια επίπτωση που φυσικά οι κάτοικοι δεν αντιλαμβάνονται.

Μέχρι που η Ίντι Φλιν με την ομάδα της και τους λύκους τους φτάνουν στην περιοχή. Στόχος τους είναι να εγκαταστήσουν στην περιοχή λύκους που έχουν γεννηθεί στην αιχμαλωσία, να τους αφήσουν να φτιάξουν τις δικές τους αγέλες και να εγκλιματιστούν και πάλι στο φυσικό τους περιβάλλον. Ένα πείραμα που η ομάδα ελπίζει να κερδίσει, όπως κερδήθηκε κι εκείνο στο πάρκο Γέλοστοουν στην Αμερική. Όλοι οι λύκοι έχουν κολάρα για να παρακολουθεί η ομάδα την πρόοδό τους. Οι κάτοικοι της περιοχής βέβαια αντιστέκονται. Υπάρχει ο φόβος για τον θηρευτή, για τις οικογένειές τους αλλά και για τα ζώα τους. Φυσικά και δεν παίρνουν με καλό μάτι την νέα άφιξη. Κάποιοι είναι πρόθυμοι να στηρίξουν την προσπάθεια και να πάρουν μέτρα ασφαλείας, άλλοι όμως είναι έτοιμοι να πάρουν τα όπλα.

Εκτός από τους λύκους, η Ίντι φέρνει μαζί της και τη δίδυμη αδερφή της Άγκι, ελπίζοντας πως θα καταφέρει να γιατρευτεί εκεί στην εξοχή, μακριά από την πολυκοσμία και τις αναμνήσεις του παρελθόντος. Τα κορίτσια έζησαν το μεγαλύτερο μέρος της ζωής τους στην Αυστραλία, κοντά στην αστυνομικό μητέρα της, τη γυναίκα που περνούσε τα βράδια της παρέα με τις υποθέσεις της προσπαθώντας να βρει τους ενόχους. Τα κορίτσια ήταν πάντα μαζί, αχώριστα, κι έτσι μαζί μετακόμισαν στον Καναδά κοντά στον πατέρα τους, όταν τα πράγματα δυσκόλεψαν την περίοδο της εφηβείας τους. Εκεί, είχαν ήδη μάθει από παλιότερα να αγαπούν και να εκτιμούν τη φύση. Όταν όμως έφτασαν αυτή τη φορά είδαν μια διαφορετική εικόνα του πατέρα τους.

Οι εμπειρίες του παρελθόντος δεν έχουν αλλάξει μόνο την Άγκι, που κλείστηκε στον εαυτό της και δε μιλάει καθόλου. Έχουν αλλάξει και την Ίντι που πλέον βλέπει το κακό παντού γύρω της και, όπως με τη φύση, έτσι και με τους ανθρώπους, προσπαθεί να το διορθώσει. Καθώς οι λύκοι προσαρμόζονται στο νέο τους περιβάλλον, σιγά σιγά ηρεμεί και η Ίντι και αφήνεται ελεύθερη ακόμα και να ερωτευτεί. Όταν όμως ένας αγρότης της περιοχής αγνοείται, οι κάτοικοι κατηγορούν τους λύκους και η Ίντι είναι σίγουρη πως δεν το έκαναν αυτοί. Αν όμως δεν ευθύνονται οι λύκοι, τότε ποιος; Υπάρχει περίπτωση να ευθύνεται ο άντρας που εκείνη έχει αρχίσει να ερωτεύεται; Θα ψάξει να βρει την αλήθεια, μια αλήθεια που κρυφά μέσα της ήδη γνωρίζει, ακόμα κι αν δεν το αντιλαμβάνεται.

Αγάπησα τους λύκους λιγάκι παραπάνω απ’ ότι τους αγαπούσα ήδη. Ειδικά όταν η Σταχτούλα γέννησε τα κουτάβια της, ήθελα κι εγώ να τα πάρω στην αγκαλιά μου και να βυθίσω το πρόσωπό μου στη γούνα τους, να εισπνεύσω τη μυρωδιά τους και να νιώσω την αθωότητά τους. Είναι πανέμορφα πλάσματα και αγαπώ τα βιβλία που μιλούν γι’ αυτά. Όταν πριν χρόνια διάβασα το βιβλίο της Jodi Picoult «Η σιωπή του λύκου» ενθουσιάστηκα τόσο πολύ από τον τρόπο ζωής τους, από τη συμπεριφορά τους, τα όσα τους κάνουν να διαφέρουν από άλλα ζώα, που βρήκα και διάβασα ακόμα περισσότερες πληροφορίες για τους αγαπημένους μου πλέον συγγενείς του πολύ αγαπημένου μου σκύλου. Ο λύκος ανήκει στους θηρευτές, είναι όμως ένα ζώο που έχει μάθει να ζει με ιεραρχία και στα πλαίσια μιας αγέλης, μια οικογένειας, για την οποία δίνει και τη ζωή του. Είναι ένα ζώο που εκτιμά και θυμάται την καλοσύνη και θα την ανταποδώσει. Όσο περίεργο κι αν ακούγεται αυτό. Ένα ζώο πολύ καλύτερο από πολλούς ανθρώπους, δυστυχώς. Όλα αυτά τα στοιχεία του αποτυπώνονται σε ετούτο το βιβλίο με τον καλύτερο τρόπο και μέσα από τη ροή της ιστορίας. Όχι, δεν είναι ευσεβείς πόθοι της ηρωίδας όσα θα διαβάσετε στις σελίδες του σχετικά με τους λύκους. Είναι η αλήθεια. Είναι φανταστικά πλάσματα!

Πέρα όμως από τα ζώα, τη φύση και τα προβλήματα που προσπαθεί να αντιμετωπίσει η Ίντι και η ομάδα της, έχουμε ένα μυστήριο στο παρόν κι ένα στο παρελθόν. Αυτό του παρόντος, βγάζει στην επιφάνεια θέματα όπως η ενδοοικογενειακή βία και πως αυτή αντιμετωπίζεται σε απομακρυσμένες περιοχές και μικρές κοινωνίες, όπως είναι η συγκεκριμένη πόλη. Όταν όμως πάμε στο παρελθόν, τότε μπαίνουν στο κάδρο κι άλλα θέματα όπως η ψυχική υγεία, η ενδοοικογενειακή βία και πάλι αλλά και η σεξουαλική κακοποίηση, αλλά και η ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα στα δίδυμα. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, υπάρχει μια ιδιαιτερότητα η οποία κάνει ακόμα πιο έντονα όλα τα γεγονότα στη ζωή της Ίντι. Δε θα την αποκαλύψω όμως, θα σας αφήσω να την ανακαλύψετε μόνοι σας μέσα από την ανάγνωση.

Δε με απογοήτευσε ούτε με αυτό το βιβλίο η McConaghy και θα περιμένω και το επόμενό της αν, και όποτε κυκλοφορήσει!

Κάπου εδώ να ευχαριστήσω την κυρία Κλαίρη Παπαμιχαήλ για την εξαιρετική μετάφραση!

Εκδόσεις Μεταίχμιο

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα

Η Charlotte McConaghy (Σάρλοτ ΜακΚόναχι) είναι συγγραφέας βιβλίων επιστημονικής φαντασίας και fantasy. Έχει σπουδάσει σεναριογραφία στην Αυστραλία, και έχει βραβευτεί από την Εταιρεία Αυστραλών Συγγραφέων (Australian Writer’s Guild) για το σενάριό της με τίτλο Fury. Ζει στο Σίδνεϊ, όπου ασχολείται και με διάφορα τηλεοπτικά και κινηματογραφικά πρότζεκτ. Το Πριν χαθούν τα πουλιά το πρώτο της βιβλίο ενηλίκων, προέκυψε από την αγάπη της συγγραφέα για την άγρια φύση και την ανησυχία της για την εξελισσόμενη εξαφάνιση των ειδών. Μεταφράστηκε σε πάνω από 20 γλώσσες. Το Κάποτε υπήρχαν λύκοι έγινε αμέσως μπεστ σέλερ των New York Times και μεταφράστηκε σε τουλάχιστον 12 γλώσσες.