Γράφει η Γεωργία Κωστοπούλου

Κάθε τέλος του χρόνου και με αφορμή την έλευση του νέου έτους, είθισται να κάνουμε μια ανασκόπηση στη χρονιά που πέρασε και να θέτουμε νέους στόχους για τη χρονιά που έρχεται. Κάθε χρόνο βάζω σίγουρα κάποιους αναγνωστικούς στόχους, όπως το να καταφέρω να διαβάσω ένα με δύο βιβλία κάθε εβδομάδα, ανάλογα πάντα και το μέγεθός τους. Η αναλογία αυτή με προσγειώνει περίπου στα 80 βιβλία. Δεν το δικαιολογώ με μαθηματικούς όρους, αλλά 104 βιβλία μου φαίνονται πάντα πολλά κάθε Γενάρη, ενώ το 80 μου ακούγεται σαν ένας καλός αριθμός. Σίγουρα είναι καλύτερα από το 52 και το ένα βιβλίο την εβδομάδα μιας και ελπίζω να έχω το χρόνο για να καταφέρω περισσότερα. Όχι για να πω ότι κατάφερα να διαβάσω πολλά βιβλία. Καμία σχέση.

Διαβάζω βιβλία από όταν ήμουν παιδί, από πολύ νωρίς στη ζωή μου δηλαδή. Πολλές φορές, αντί για τα μαθήματα του σχολείου, διάβαζα μυθιστορήματα. Κάποιες φορές, μέσα από την ανθρωπολογία, τη βιολογία ή κάποιο άλλο σχολικό εγχειρίδιο βρισκόταν κάποιο βιβλίο του Τζακ Λόντον, του Βερν ή της Ζωρζ Σαρρή. Υπάρχουν βιβλία που θα ήθελα να διαβάσω σαν παιδί και δεν τα κατάφερα, αφενός γιατί ίσως δεν υπήρχε το αντίτυπο στη δανειστική βιβλιοθήκη που ήταν και η μεγαλύτερη πηγή βιβλίων εκείνα τα χρόνια, ή ίσως γιατί δεν υπήρχε ο χρόνος ή ίσως ακόμα γιατί ξεχάστηκε μέσα στην πληθώρα των βιβλίων που ήθελα να διαβάσω. Ποτέ όμως δεν είχα το άγχος του να προλάβω να διαβάσω τόσα βιβλία ή αυτά τα βιβλία. Αυτό το απόκτησα πρόσφατα και θέλω να το αποβάλλω. Αρκετά άγχη έχω ήδη στη ζωή μου.

Το άγχος του να διαβάσω περισσότερα βιβλία και ο φόβος να μη χάσω κάποια από τις νέες κυκλοφορίες, να προλάβω κι εγώ να διαβάσω το βιβλίο για το οποίο όλοι λένε τα καλύτερα ή διαβάζουν αυτόν τον καιρό (αυτό που ονομάζεται δηλαδή FOMO – Fear Of Missing Out) είναι κάτι που μου δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια και ίσως έγινε λιγάκι εντονότερο από την αρχή της πανδημίας κι έπειτα. Όπως πολλοί γνωρίζετε, δραστηριοποιούμαι και στο Instagram με το ρόλο του #bookstagrammer δείχνοντάς σας όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει ή θέλω να διαβάσω και παράλληλα, σε συνεργασία με εκδοτικούς οίκους, διενεργώ διαγωνισμούς για αρκετά από αυτά τα βιβλία. Ο λόγος που το κάνω αυτό δεν είναι για να αποκτήσω πολλούς ακόλουθους. Ξεκίνησε και παραμένει ο ίδιος λόγος: να μπορέσω να δώσω την ευκαιρία σε κάποιον που ίσως δεν μπορεί να αγοράσει ένα βιβλίο ή αν θέλετε, ένα ακόμα βιβλίο, να το κερδίσει. Να μπορέσω να διαδώσω το βιβλίο σε όσο περισσότερο κόσμο μπορώ, γιατί κακά τα ψέματα, δεν παίρνουν μέρος στους διαγωνισμούς μόνο όσοι δεν μπορούν να αγοράσουν το βιβλίο, και καλά κάνουν δηλαδή, δικαίωμά τους είναι. Έτσι όπως λειτουργεί το Instagram, οι αναρτήσεις που έχουν μεγάλη αλληλεπίδραση είναι αυτές που βλέπουν περισσότεροι άνθρωποι στη ροή τους. Συνεπώς, τα βιβλία που μπαίνουν σε διαγωνισμό έχουν μεγαλύτερη αλληλεπίδραση από άλλες αναρτήσεις και άρα είναι πιο πιθανό να τα δουν περισσότεροι άνθρωποι. Για να μην ξεφύγω πολύ από αυτό που ήθελα αρχικά να πω, επιστρέφω στο γεγονός ότι μοιράζομαι μαζί σας τη γνώμη μου για κάποια βιβλία είτε από εδώ είτε από το Instagram. Αυτό το τελευταίο είναι ένα μέσο πολύ ανταγωνιστικό και πολύ τοξικό. Δεν ξέρω γιατί έχει γίνει έτσι τα τελευταία χρόνια, γιατί μέσα από αυτό το μέσο έχω κάνει εξαιρετικές φιλίες, αλλά αποφάσισα να μην το αφήσω να με επηρεάζει τόσο πολύ.

Όπως μοιράζομαι εγώ βιβλία, έτσι κάνουν κι άλλοι #bookstagrammer που λένε τη γνώμη τους ή δείχνουν τα βιβλία που απόκτησαν πρόσφατα. Έτσι κι εγώ βλέπω κάθε μέρα ένα σωρό βιβλία, κάποια από τα οποία τα έχω ήδη και ένας Θεός ξέρει πότε θα τα διαβάσω, ενώ άλλα μπαίνουν αμέσως στη λίστα μου με βιβλία που θέλω να διαβάσω. Τα περισσότερα από αυτά δεν μπαίνουν μόνο στη λίστα μου, μπαίνουν και στο ράφι μου. Στα ράφια μου. Αυτά με τα αδιάβαστα που αγκομαχούν από το βάρος και που μου φωνάζουν να τα διαβάσω. Κι εγώ τα βλέπω και αγχώνομαι. Γιατί η μέρα έχει μόνο 24 ώρες, από τις οποίες 8 τουλάχιστον δουλεύω, 5 με 7 στην καλύτερη των περιπτώσεων κοιμάμαι και τις υπόλοιπες ώρες φροντίζω το σπίτι και την οικογένειά μου, περνάω χρόνο με το παιδί μου, γυμνάζομαι, αγοράζω βιβλία, μαθαίνω για καινούρια βιβλία διαβάζω βιβλία και αλληλοεπιδρώ με άλλους #bookstagrammer. Κι αυτές οι ώρες δεν είναι σταθερές. Μπορεί να δουλέψω λίγο παραπάνω, οπότε για να προλάβω όλα τα υπόλοιπα κόβω από κάπου αλλού, συνήθως από τον ύπνο. Και κάπως έτσι φτάνω εξουθενωμένη στο τέλος της χρονιάς αλλά περήφανη που δεν έμεινα πολύ πίσω σε σχέση με ότι διαβάζουν όλοι οι άλλοι, αλλά και απογοητευμένη που δεν κατάφερα περισσότερα.

Είναι λοιπόν καιρός να πω ένα «φτάνει». Δε θα ορίζουν άλλοι τη ζωή μου. Δεν ξέρω κατά πόσο όλοι αυτοί που ανεβάζουν τόσα βιβλία τα έχουν διαβάσει ή όχι, και δε με απασχολεί κιόλας. Ας κάνει ο καθένας ό,τι θέλει. Δεν έχουμε όλοι τον ίδιο χρόνο να αφιερώσουμε στο διάβασμα ούτε διαβάζουμε με τον ίδιο ρυθμό. Δεν είμαι από αυτούς που διαβάζουν λίγο ή αργά, αλλά δε θα απολογηθώ κιόλας για τα βιβλία που δεν πρόλαβα να διαβάσω. Κάνοντας λοιπόν τον απολογισμό μου και προσβλέποντας στη νέα χρονιά, θέλω να φροντίζω περισσότερο τον εαυτό μου, γιατί πάντα μένει στο τέλος, να περνάω περισσότερο χρόνο με την οικογένειά μου, να βλέπω πιο συχνά τους φίλους μου και, όσον αφορά τα βιβλία και το διάβασμα, οι αποφάσεις μου για τη νέα χρονιά είναι οι εξής:

• Θα διαβάζω χαλαρά και ό,τι θέλω
• Αν έχω διάθεση, θα προσπαθήσω να ελαφρύνω τα ράφια με τα αδιάβαστα, διαβάζοντας όμως ότι μου κάνει κέφι! Έχω τόσες διαφορετικές επιλογές που πραγματικά δε θα δυσκολευτώ!
• Θα διαβάζω παρέα με τις αγαπημένες μου συναναγνώστριες που περνάμε όμορφα και διασκεδαστικά, χωρίς πίεση και άγχος
• Ο στόχος μου θα είναι και πάλι 80 βιβλία και αν δεν τα φτάσω δε θα στεναχωρηθώ κιόλας
• Θα αναρτώ όποια βιβλία θέλω, όπως κάνω μέχρι τώρα
• Δε θα με νοιάζουν οι ίντριγκες και οι μικροψυχίες του καθενός άκυρου που δεν έχει με τι να ασχοληθεί και τα βάζει με όποιον βρεθεί μπροστά του

Καλή χρονιά να έχουμε γεμάτη υγεία, ευτυχία κι αγάπη στη ζωή μας. Με λιγότερο άγχος και περισσότερη χαρά!